Wednesday, December 17, 2014

Portfolio: Eurozone's Last Resort - Monetization

NOVEMBER 17, 2011

 

Video Transcript Vice President of Analysis Peter Zeihan examines the equally unpleasant choice of monetizing the euro or letting the euro fail. Editor’s Note: Transcripts are generated using speech-recognition technology.

Therefore, STRATFOR cannot guarantee their complete accuracy. The Europeans are running out of tools to combat their deepening financial crisis. The bailout fund is at best compromised, European banks are degrading by the day and borrowing costs are rising week by week. One of the very few tools that remaining is something called monetization.

In essence, the European Central Bank expanding the money supply to purchase distressed government debt, most notably for Italy. Monetization proponents argue that such activity would melt European debt away. The reality is not so clear-cut, and the Northern Europeans are at best leery of this option. In the Northern European mind, monetization will not solve the core European problem — competition. Southern Europe is already non-competitive with Northern Europe.

The average Southern European worker is 1/4 to 1/3 less productive than the average Northern European worker. Throwing free money at them will only make them less competitive. And for those who can remember back a few years, it's obvious that throwing free money at Southern Europe is in a large part what caused the current debt crisis. Instead what would be achieved is inflation. Monetization encourages consumption, which largely explains why the United States, United Kingdom and Japan have used the tool in recent years.

But in the European case, it would be encouraging consumption in only part of the currency zone — in an area that is already a substantial importer. Southern Europe needs to get their consumption production in balance. Monetization does the opposite — deepening the existing imbalances while boosting inflation. Now inflation does eat away at the relative value of debt. But it also eats away at the relative value of assets. Since Southern Europe is more debt-driven than asset-driven economy, it is easy to see why countries in the South see monetization as desirable option. But in Northern Europe the circumstances are reversed. Northern European economies are creditors and very high-value-added, sporting massive industrial bases, highly educated work forces and excellent educational systems. Northern Europe is not high in debt — it is high credits and high in assets.

And those assets are the key to Northern European income streams and Northern European political power within the EU. Monetization would directly endanger all of it. The Germans are particularly nervous about this aspect of monetization. Monetizing Southern European debt would also have no clear chance for improving the European financial crisis. Monetization eliminates pressure upon states to reform. Case in point: the European Central Bank started buying Italian debt back in August. Italy abandoned their austerity plans in August. Unless watertight restrictions on state spending are in place before monetization begins, there is no reason for fiscal conservatism.

And if those constraints are already in place, there’s no reason for monetization. Finally, there’s demography. There is a big bulge in late-40-somethings in the German demographic with a very sharp drop off in younger population cohorts. These late-40-somethings know all the tricks of their trade — they are massively productive. They also have few bills and are at the height of their earning potential, so they are also massive creditors. The skills and personal wealth of this group are the foundation of the current German geopolitical strategy — trade financial and economic strength to force the rest of Europe to agree to a rewiring of the EU to German preferences. And to achieve this before the demographic advantage dissolves in about 10 or 15 years, when the population bulge retires en masse.

Monetization would upend this strategy. First it would decrease competitiveness vis-a-vis Southern Europe, weakening the German leverage in reformulating Europe. Second, it would debase the assets and savings of Germany’s most economically and politically powerful demographic in favor of Southern Europeans. It is the monetary equivalent of the American government using Social Security funds to pay for services to Mexican immigrants, and expecting retirees to be ok with it.

But despite myriad disadvantages, monetization may well be emerging as the only tool that can preserve the euro, albeit in an increasingly damaging and distorted form. As Europe’s other tools fail, Northern Europe is going to be faced with a stark and painful choice — monetize and suffer the consequences, or let the euro fail and suffer the consequences.

Stratfor Global Intelligence 
Read More »

Monday, December 15, 2014

Οι ξέφρενες νύχτες ενός playboy της οικονομίας

ΕΘΝΟΣ «E» 14/12

ΝΟΥΡΙΕΛ ΡΟΥΜΠΙΝΙ: ΝΕΟ ΦΙΑΣΚΟ ΓΙΑ ΤΟΝ «ΠΡΟΦΗΤΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ»

Οι ξέφρενες νύχτες ενός playboy της οικονομίας



«Κρίνοντας τα social media -και τα έχω δοκιμάσει όλα- το Facebook είναι λίγο σαν παιχνίδι, αλλά το Twitter είναι ένα παραγωγικό εργαλείο. Το χρησιμοποιώ συστηματικά και είμαι εθισμένος σε αυτό» Τάδε έφη -σε ανύποπτο χρόνο- Νουριέλ Ρουμπινί, που μόλις πριν από λίγες ημέρες κατάφερε να μετατρέψει το «παραγωγικό εργαλείο» σε ένα ακόμη προσωπικό «Βατερλώ» για το κύρος του ως διάσημου οικονομολόγου και καθηγητή.

Σε μήνυμά του στη συγκεκριμένη εφαρμογή, ο Ρουμπινί καλούσε τα «μωρά» να τον επισκεφθούν στο ξενοδοχείο του στο Σικάγο, όπου είχε μεταβεί την εβδομάδα που πέρασε για να παρακολουθήσει ένα συνέδριο. «Αγάπη μου Ουέντζι, είμαι Σικάγο για δουλειά, ξέρεις τίποτα ελεύθερα μωρά για δείπνο ή ποτά...» έγραψε ο Ρουμπινί στο Twitter. \

Η «Ουέντζι» τιτλοφορείται επενδυτική σύμβουλος, αλλά η «γκάφα» του καθηγητή Οικονομικών στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης δημιούργησε την υποψία ότι το εν λόγω όνομα ίσως να αποτελεί κώδικα επικοινωνίας με γραφείο κολ γκερλ. Ο Ρουμπινί έσπευσε να σβήσει το επίμαχο μήνυμα που τόσο απρόσεκτα άφησε να αποκαλύψει για άλλη μια φορά τις αδυναμίες του, ωστόσο, η ζημιά είχε ήδη γίνει και το Διαδίκτυο πήρε φωτιά με τα καμώματά του.


Ο τουρκικής καταγωγής οικονομολόγος απολάμβανε τη δημοσιότητα ως ο αγαπημένος «προφήτης της καταστροφής» των διεθνών ΜΜΕ, καθώς έστελνε συχνά-πυκνά την Ελλάδα στα τάρταρα της χρεοκοπίας και την παγκόσμια οικονομία στην άβυσσο της ύφεσης. Διόλου δεν τον ενοχλούσε η κριτική των συναδέλφων του, που σχολίαζαν καυστικά ότι όταν κάποιος επιμένει διαρκώς και επί χρόνια ότι θα έρθει το τέλος του κόσμου, κάποια στιγμή νομοτελειακά αυτό θα έρθει. «Αγάπη μου Ουέντζι, χάρηκα που σε είδα χθες το βράδυ.


Τώρα είμαι Σικάγο για δουλειά. Απόψε είμαι ελεύθερος. Ξέρεις τίποτα ελεύθερα καυτά μωρά για δείπνο ή ποτά; Ενημέρωσέ με...», έγραφε στο μήνυμα που ανήρτησε κατά λάθος στο δημόσιο προφίλ του ο Νουριέλ Ρουμπινί. Οταν βγήκε στο φως η άλλη του πλευρά, εκείνη του πλεϊμπόι και άστατου γλεντζέ, που δεν ταίριαζε με την εικόνα του σοβαρού πανεπιστημιακού, ο Ρουμπινί είχε δικαιολογηθεί λέγοντας: «Είμαι ένας φυσιολογικός άνθρωπος, είμαι ζωντανός.


Γιατί ξαφνιάζονται όλοι επειδή είμαι άνθρωπος; Οπως όλοι οι Νεοϋορκέζοι, έχω μια πολυδιάστατη ζωή». Και είχε συνεχίσει τις διασκεδαστικές του δραστηριότητες, με μεγαλύτερη όμως προσοχή, μέχρι το πρόσφατο ατόπημά του. Η αδυναμία του στο ωραίο φύλο και την πολυτελή ζωή, πάντως, όχι μόνο δεν κρύβονται αλλά αποτελούν για τον Ρουμπινί απαραίτητο συστατικό της καθημερινότητάς του.

Ο επαγγελματίας... καταστροφολόγος ήταν ο οικοδεσπότης μικρών και μεγάλων συγκεντρώσεων στο πολυτελέστατο διαμέρισμά του στο Μανχάταν και οι φωτογραφίες που αναρτούσε στα social media τον έδειχναν να περιστοιχίζεται από νεαρές κοπέλες, συχνά με έκφραση που μαρτυρούσε ότι είχε ήδη καταναλώσει πολύ περισσότερο αλκοόλ από όσο αντέχει ο οργανισμός του. «Η ύφεση είναι καταπληκτική για μένα» φέρεται να έχει πει εμπιστευτικά σε μέλη της παρέας του. «Τα κορίτσια κάνουν ουρά για να φωτογραφηθούν μαζί μου. Παρότι είμαι άσχημος, τα κορίτσια λατρεύουν το όμορφο μυαλό μου.

Είμαι ο ροκ σταρ στους σπασίκλες». Οντως, από τη στιγμή που ανέβηκαν οι μετοχές του στο κοινωνικό χρηματιστήριο -χάρη στην κατάρρευση των πραγματικών- στα πάρτι του φιλοξενούνταν οι πάντες: από στελέχη μεγάλων hedge funds μέχρι όμορφες γυναίκες που γνώρισε στο Facebook.Η παρουσία γυναικών είναι απαραίτητο συστατικό για την επιτυχία ενός πάρτι και, όπως φέρεται να έχει εξομολογηθεί ο Ρουμπινί σε δημοσιογράφο, η σωστή αναλογία είναι δέκα κοπέλες ανά έναν άντρα, κάτι που -πάντα σύμφωνα με όσα φέρεται να είπε ο οικονομολόγος- βρίσκει απολύτως σύμφωνο τον φίλο του και πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπιλ Κλίντον.

 Μάλιστα ο πανεπιστημιακός έκανε ό,τι μπορούσε για να προκαλέσει το ενδιαφέρον των αιθέριων υπάρξεων και να δημιουργήσει έναν αστικό μύθο γύρω από το διαμέρισμά του. Λέγεται ότι όταν έκανε το 2008 μια μεγάλη συνάθροιση με δυνατή μουσική και πολύ κόσμο, είχε κρεμάσει γυάλινες φούσκες από το ταβάνι, για να παραπέμπουν στη «φούσκα» της κτηματαγοράς που ταλάνιζε τότε τις ΗΠΑ. Η προκλητική ταπετσαρία

Ακόμη μεγαλύτερη φήμη όμως έχει αποκτήσει η περιβόητη ταπετσαρία με ανάγλυφα αιδοία, η οποία είχε γίνει κάτι σαν αξιοθέατο για τους Νεοϋορκέζους. Μάλιστα, ο Ρουμπινί είχε έρθει σε έντονη αντιπαράθεση με μπλόγκερ, ο οποίος είχε ειρωνευτεί τις «κρυφές απολαύσεις του Δρ Καταστροφολόγου».

Ο Ρουμπινί παραδέχτηκε ότι η εν λόγω ταπετσαρία είναι έργο τέχνης γνωστής γλύπτριας. Αλλη μια όχι και τόσο ρόδινη στιγμή για τον καθηγητή ήταν όταν ορισμένα σκανδαλοθηρικά έντυπα τον ήθελαν να έχει κάτι παραπάνω από μια απλή γνωριμία με τη Ρωσίδα κατάσκοπο Αννα Τσάπμαν, η οποία πλέον έχει επιστρέψει στην πατρίδα της. Εκείνη και ο Ρουμπινί ήταν φίλοι στο Facebook, και παρότι ο ίδιος είχε αρνηθεί ότι είχαν ανταλλάξει πάνω από δυο κουβέντες σε εκδηλώσεις κοινών τους γνωστών, βρέθηκαν οι καλοθελητές που ισχυρίστηκαν ότι έζησαν ένα σύντομο αλλά φλογερό ειδύλλιο.

Κάποια μπλογκ έφτασαν στο σημείο να σκεφτούν ότι ο Ρουμπινί ενδεχομένως να ήταν και ο στόχος του δικτύου των Ρώσων κατασκόπων, λόγω των ισχυρών διασυνδέσεών του και της προβολής του. Οι θαυμάστριες ξεσαλώνουν στα social media Τον βρίσκουν όμορφο και... επιβήτορα Το facebook ήταν εκείνο που είχε «προδώσει» τον... Νοστράδαμο της οικονομίας πριν από τέσσερα χρόνια, όταν είχαν δει το φως της δημοσιότητας φωτογραφίες από ξέφρενα πάρτι δίπλα σε καλλονές. Πλέον είναι αρκετά πιο προσεκτικός από ό,τι στο παρελθόν.

Το προφίλ του Νουριέλ Ρουμπινί ήταν ανοιχτό για πολύ καιρό και εκείνος απολάμβανε την προσοχή, ωστόσο, όταν άρχισε να γίνεται αντικείμενο χλεύης, αποφάσισε να περιορίσει την πρόσβαση στο ευρύ κοινό. Ακόμη και έτσι, όμως, αφήνει ορισμένες από τις φωτογραφίες του σε κοινή θέα, και μάλιστα εκείνες που μαρτυρούν την πολυτελή ζωή του. Πότε μέσα σε μια καταγάλανη πισίνα και πότε μέσα σε ένα εντυπωσιακό σκηνικό, ο Νουριέλ Ρουμπινί καταφέρνει να προσελκύσει το ενδιαφέρον των διαδικτυακών του φίλων, με τις γυναίκες να έχουν περίοπτη θέση στον σχετικό κατάλογο.

Με μια απλή ματιά στα άτομα που «ακολουθεί», διαπιστώνει κανείς ότι πρόκειται αποκλειστικά και μόνο για όμορφες νεαρές γυναίκες, οι οποίες έχουν την τάση να αποκαλύπτουν τα κάλλη τους στους διαδικτυακούς θαυμαστές τους, μεταξύ των οποίων και ο διάσημος οικονομολόγος. Πολλές, εξάλλου, είναι οι γυναίκες που σχολιάζουν τις φωτογραφίες που αναρτά, αποκαλώντας τον Ρουμπινί «όμορφο», ακόμη και... «επιβήτορα».

Οι προσωπικές πληροφορίες που αναρτούν στο προφίλ τους ορισμένες από τις «φίλες» του Ρουμπινί, δίνουν και μια εικόνα για το πώς μπορεί να γνωρίστηκαν με τον «γκουρού» της οικονομίας. Για παράδειγμα, η Τζίνα Μπρεζίνι που του γράφει με νόημα «χάρηκα που σε ξαναείδα, όμορφε! Θα σε πάρω τηλέφωνο», αναφέρει ότι επαγγέλλεται «σύμβουλος ζωής και σχέσεων» στο πασίγνωστο ιντερνετικό γραφείο συνοικεσίων Love Solutions.

Μια άλλη «φίλη» του Ρουμπινί είναι διευθύνουσα σύμβουλος σε εταιρεία που παράγει προϊόντα «στοματικής υγιεινής» και μας ενημερώνει ότι μόλις πριν από λίγες ημέρες παραβρέθηκε σε εκδήλωση με τίτλο «Συζητήσεις με άνδρες από τη Wall Street».

Οι κυρίες αυτές προφανώς είναι πιο... εχέμυθες από άλλες «φίλες» του Ρουμπινί από το παρελθόν, οι οποίες έδιναν πρόθυμα τη μαρτυρία τους στον «ροζ» Τύπο για τον τρόπο με τον οποίο τις προσέγγιζε μέσω Διαδικτύου.

Οπως είχε αποκαλύψει για παράδειγμα μια νεαρή, ονόματι Σάρα Οστιν, ο καθηγητής της είχε στείλει μήνυμα, χωρίς να γνωρίζονται, επειδή είχε δει τη φωτογραφία της και του άρεσε η ιστοσελίδα που διατηρούσε.

ΜΑΡΙΑ ΑΔΑΜΙΔΟΥ   madam@pegasus.gr

Εθνος. gr
Read More »

Greece Revisits the Panic

Dec. 14, 2014 2:36 p.m. ET

Greece Revisits the Panic


Antonis Samaras wants to scare voters rather than try to persuade them. Stock markets took a tumble last week as the announcement of a snap presidential election in Athens triggered fears about how lasting Greece’s reform-and-recovery drive will be.

This panic about democracy is instructive. The vote for the ceremonial role of president, which willlikely take three rounds of balloting in the parliament over the next few weeks, has become a test of confidence in Prime Minister Antonis Samaras.

He will be forced to call a snap parliamentary election next month if he can’t secure 180 votes in the 300-member body for his preferred candidate by the third round. He needs support from 25 independent members to hit that threshold, and he’s not certain to get it. If he fails, voters will This copy is for your personal, non-commercial use only.

To order presentation-ready copies for distribution to your colleagues, clientsor customers visit http://www.djreprints.com. http://www.wsj.com/articles/greece-revisits-the-panic-1418585804 REVIEW & OUTLOOK Greece Revisits the Panic Antonis Samaras wants to scare voters rather than try to persuade them.

Mr. Samaras’s decision to call the presidential election that threatens his government appears to be a gambit to neutralize the increasingly popular far-left Syriza party, which promises to undo painful reforms and force creditors to take bigger haircuts on Greek debt.With negotiations for Greece’s exit from its bailout looming,Mr. Samaras seems to hope voters will return his unpopular government to power rather than risk further chaos by handing Syriza power for the exit talks.

That strategy is symptomatic of the broader politicalfailures that have brought Greece to this pass. Since 2010, Athens has reduced pensions, health-care spending and government employment, and as a result borrowing costs have fallen and the economy was showing signs of growing again. But hardly any Greek politician, including the Prime Minister, has bothered to try to persuade voters of the merits of undertaking painful reforms today in exchange for faster, sustainable growth tomorrow.

On the contrary,Mr. Samaras has tried to scale back some reforms, ostensibly to show his independence from the troika of the European Commission, European Central Bank and InternationalMonetary Fund that have orchestrated the bailout. In some cases this has been just as well, as with plans for tax cuts to roll back some of the IMF’s ill-advised hikes.

But he has also dragged his feet on many other measures, such as further reducing the bloated government headcount, waiting for the troika to force his hand and then blaming the foreigners when the measures are unpopular. This “the-bailout-made-me” approach hasn’t built anything resembling a political consensus behind reform,let alone a broader understanding among voters that Greece’s crisis was largely Greece’s fault.

No wonder Syriza has enjoyed such success arguing reforms were entirely unnecessary.Mr. Samaras himself was against the bailout and its attendant reforms when it began in 2010 before he was for it after he won election in 2012.

Now his strategy is to scare voters rather than persuade them. Mr. Samaras’s candidate may still win the presidential election, but investors will remember it as a close-run thing. Before anyone bemoans the fickleness of Greek voters,look at this episode instead as a warning of what happens when the political class attempts to foist policies on voters without troubling to do the legwork of persuasion. It would help if, rather than fearing democracy, European leaders got better at it.

 WSJ.com
Read More »

Σεραφείμ Κοτρώτσος: Κύπρος, το password της καταστροφολογίας

Του Σεραφείμ Π. Κοτρώτσου
15/12/2014

To 2012, η ελληνική κοινωνία σύρθηκε σε μία διπλή εκλογική αναμέτρηση ανάμεσα στα καυδιανά δίκρανα ενός θηριώδους ψυχολογικού εκβιασμού για συνολική και ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη.

Ενώ ακόμα και ο ίδιος ο τότε πρωθυπουργός και έμπειρος τραπεζίτης κ. Λουκάς Παπαδήμος περιέγραφε από το βήμα της Βουλής τον «εφιάλτη» των άδειων ραφιών στα σούπερ μάρκετ και οι συνεπικουρήσαντες στον εκβιασμό μιλούσαν ακόμα και για στρατό που θα προστατεύει τα ATM των τραπεζών, ο τότε «μέτοχος» της τριμερούς κυβέρνησης και σημερινός πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς επέμενε σθεναρά για την ανάγκη διεξαγωγής πρόωρων εκλογών.

Περίπου μετά από τρία χρόνια οδυνηρών μνημονιακών πολιτικών, πτωχοποίησης, ύφεσης και ανεργίας και μετά την κυβερνητική θριαμβολογία ότι « η Ελλάδα διασφάλισε οριστικά και αμετάκλητα τη θέση της στην ευρωζώνη», ότι «το πρόγραμμα πέτυχε» και τους πομφόλυγες περί success story, η πιθανότητα να οδηγηθεί η χώρα σε πρόωρες κάλπες μεταμορφώνεται, ξανά, στο «φάντασμα» του 2012.

Ρητορική η ερώτηση: μα, εάν τρία χρόνια μετά, ο κίνδυνος χρεοκοπίας και Grexit παραμένει ενεργός, τότε πως πέτυχαν τα προγράμματα διάσωσης που εξασφάλιζαν το μέλλον της ελληνικής οικονομίας εντός της ευρωζώνης; Και γιατί ο κ. Σαμαράς που απαιτούσε εκλογές το 2012, τώρα τις ξορκίζει λέγοντας ότι ισοδυναμούν με καταστροφή της χώρας;

Το επόμενο διάστημα θα ειπωθούν πολλά από τους διαχειριστές της στρατηγικής του φόβου. Η βασική λέξη που ήδη διατυπώνεται ως σύνθημα που πυροδοτεί τα φοβικά αντανακλαστικά είναι η λέξη «Κύπρος». Είναι το password της πόλωσης και της καταστροφολογίας. Ισχύουν, όμως, όλα αυτά που ακούγονται ή θα ακουστούν; Πρώτον, οι κυπριακές τράπεζες υποχρεώθηκαν στο οδυνηρότατο bail-in επειδή βρέθηκαν δίχως κεφαλαιακή επάρκεια.

Οι ελληνικές τράπεζες είναι πλήρως ανακεφαλαιοποιημένες, με την πιστοποίηση των πρόσφατων stress tests και δεν διατρέχουν κανένα κίνδυνο. Χρηματοδοτούνται, όπως επισημαίνουν οι ειδικοί, με collateral ομόλογα από την ΕΚΤ για την κάλυψη του κενού που διαμορφώνεται μεταξύ καταθέσεων και δανείων που στην περίπτωση της χώρας μας φθάνει τα 40 δις.

Με δέσμευση του Μάριο Ντράγκι, κατά τη δίμηνη παράταση του μνημονίου κανένα απολύτως πρόβλημα χρηματοδότησης των ελληνικών τραπεζών δεν πρόκειται να παρουσιαστεί. Δεύτερον, ακόμα κι αν η ΕΚΤ, σε μία επίδειξη «δικτατορικής» ισχύος σε μία νέα κυβέρνηση, αποφάσιζε να διακόψει τη χρηματοδότηση στις ελληνικές τράπεζες, αυτές θα μπορούσαν να προσφύγουν στον ELA (Μηχανισμός Έκτακτης Χρηματοδότησης) της ΤτΕ και να δανεισθούν.

Ακόμα και στην ακραία περίπτωση ενός ολιγοήμερου bankrun, η ΤτΕ μπορεί να δανείσει αρκετές δεκάδες δις ευρώ. Την άποψη αυτή, μάλιστα, διατύπωσε, πρόσφατα, δημοσίως και ο chief economist της Alpha Bank κ. Μιχάλης Μασουράκης. Τρίτον, για την περίοδο Φεβρουαρίου- Ιουλίου υπάρχουν –σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΔΔΗΧ- λήξεις μόνο εντόκων γραμματίων περίπου 3 δις ευρώ, τα οποία, ούτως ή άλλως, και η παρούσα κυβέρνηση θα τα μετέθετε χρονικά (ρολάρισμα) και θα ανανέωνε με νέες εκδόσεις.

Το ίδιο θα κάνει και η οποιαδήποτε νέα κυβέρνηση. Βεβαίως, σημαντικές λήξεις ομολόγων (ύψους 7 δις ευρώ) εντοπίζονται την περίοδο Ιουλίου- Αυγούστου 2015, κάτι που σημαίνει πως η όποια νέα κυβέρνηση έχει ένα «παράθυρο ευκαιρίας» λίγων μηνών να επαναδιαπραγματευθεί σχετικά με την αναδιάρθρωση του χρέους.

 Όλα τα παραπάνω θα συμβούν σε συνθήκες πρωτογενούς πλεονάσματος που σημαίνει ότι η χώρα μπορεί να εξυπηρετεί τις βασικές εσωτερικές υποχρεώσεις της και ενώ εκκρεμεί η δόση των 5,3 δις ευρώ (και επιπλέον το πρόγραμμα του ΔΝΤ που συνεχίζεται) που, όμως, οι δανειστές συνδέουν με τη γραμμή πίστωσης και την υπογραφή νέας συμφωνίας.

Συμπέρασμα: Περίστροφα πάνω στο τραπέζι υπάρχουν και πάντοτε θα υπάρχουν για μία υπερδανεισμένη χώρα που δεν έχει συμφωνήσει ακόμα το θέμα της αναδιάρθρωσης του χρέους της. Η εικόνα της καταστροφής που καλλιεργούν, ωστόσο, κάποιοι εντός και εκτός Ελλάδας είναι, προφανώς, υπερβολική και αποσκοπεί στον ψυχολογικό εκβιασμό της κοινής γνώμης…

Anatropi.News
Read More »

Greek opposition leader accuses government of fear-mongering

ATHENS (Reuters)
Dec 13, 2014

Greece's radical leftist opposition leader, Alexis Tsipras, accused Prime Minister Antonis Samaras on Saturday of sowing fear in the country to win support for a presidential vote the government must win to avoid a snap election.



The government on Monday brought forward a vote in parliament to elect a president to this month. Its aim was to end political uncertainty that has hung over the country, but it risks having to call snap elections if the government's candidate does not get enough votes.

Tsipras's Syriza party, which wants to tear up Greece's EU/IMF bailout deal, is likely to win an election, polls show, and Samaras warned on Thursday that the country risked a "catastrophic" return to the depths of its debt crisis if his government fell. "A frenzy of fear-mongering with the responsibility of the Prime Minister himself is a final spasm before the end," Tsipras said in a speech on the Greek island of Crete.

"The countdown for the ruling coalition and its catastrophic policies has already started". Syriza is promising to abandon any cooperation with Greece's EU/IMF lenders and reverse austerity cuts -- spooking financial markets wary of Greece going off the path of fiscal rigor just as it puts its finances on track and returns to economic growth.

The European Union's chief executive, in an unusual move, on Thursday gave Greeks a stark warning of major problems if they vote the "wrong" way and Syriza wins an early parliamentary election. But Tsipras called the warning a "tale of fiction" and said Greece's EU partners would change their stance once a strong Syriza government took office. Syriza's lead over the ruling conservatives narrowed after the government brought forward the vote, according to an Alco poll published on Saturday.

Conducted on Dec. 9-12, it showed Syriza would win with 27.6 percent of the vote if parliamentary elections were held now. Samaras's New Democracy party would get 24 percent. Samaras controls 155 deputies in the 300-seat parliament. He is counting on two small opposition parties, including a former coalition partner, and independent lawmakers to survive the vote. In an article published on a Greek newspaper, Samaras called on lawmakers to support his nominee, saying it was their "national duty" to elect a president.

Before a two-day visit to Athens starting on Monday, EU Economic Affairs Commissioner Pierre Moscovici said Europe would continue supporting Greece as long as the country stuck on its reform path. "Things have changed in Greece but there are still enough to be done for the reconstruction and confidence as far as the country's finances are concerned," he told weekly Proto Thema newspaper. (Reporting by Angeliki Koutantou; Editing by Susan Fenton, Larry King

Investing.com
Read More »

Greece and the euro - Crisis revisited

Greece and the euro  Crisis revisited

The euro is still vulnerable, and Greece is not the only problem
Dec 13th 2014 |



 IT WAS almostexactly five years agothat the euro crisis erupted, starting inGreece. Investors who had complacently let all euro-zone countries borrow at uniformly low levels abruptly woke up to the riskiness of an incompetent government borrowing money in a currency which it could not depreciate. There is thus a dismal symmetry in seeing the euro crisis flare up again in the place where it began.

The proximate cause of the latest outbreak of nerves was the decision by the Greek government, now headed by the generally competent Antonis Samaras, to advance the presidential election to later this month. The presidency is largely ceremonial, but if Mr Samaras cannot win enough votes in parliament for his candidate, Stavros Dimas, a general election will follow.

Polls suggest the winner would be Syriza, a populist party led by Alexis Tsipras. Although Mr Tsipras professes that he does not want to leave the euro, he is making promises to voters on public spending and taxes that may make it hard for Greece to stay.








Hence the markets’ sudden pessimism. As it happens, there is a good chance that Mr Dimas, a former EU commissioner, will win the presidential vote at the end of this month (see article). But the latest Aegean tragicomedy is a timely reminder both of how unreformed the euro zone still is and of the dangers lurking in its politics. 

It is true that, ever since the pledge by the European Central Bank’s president, Mario Draghi in July 2012 to “do whatever it takes” to save the euro, fears that the single currency might break up have dissipated. Much has been done to repair the euro’s architecture, ranging from the establishment of a bail-out fund to the start of a banking union.

And economic growth across the euro zone is slowly returning, however anaemically, even to Greece and other bailed-out countries. But is that good enough? Even if the immediate threat of break-up has receded, the longerterm threat to the single currency has, if anything, increased.

The euro zone seems to be trapped in a cycle of slow growth, high unemployment and dangerously low inflation. Mr Draghi would like to respond to this with full-blown quantitative easing, but he is running into fierce opposition from German and other like-minded ECB council members (see article).

Fiscal expansion is similarly blocked by Germany’s unyielding insistence on strict budgetary discipline. And forcing structural reforms through the two sickliest core euro countries, Italy and France, remains an agonisingly slow business. Japan is reckoned to have had two “lost decades”; but in the past 20 years it grew by almost 0.9% a year.

The euro zone, whose economy has not grown since the crisis, is showing no sign of dragging itself out of its slump. And Japan’s political set-up is far more manageable than Europe’s. It is a single political entity with a cohesive society; the euro zone consists of 18 separate countries, each with a different political landscape.

It is hard to imagine it living through a decade even more dismal than Japan’s without some political upheaval. Greece is hardly alone in having angry voters. Portugal and Spain both have elections next year, in which parties that are fiercely against excessive austerity are likely to do well.

In Italy three of the four biggest parties, Forza Italia, the Northern League and Beppe Grillo’s Five Star movement, are turning against euro membership. France’s anti-European National Front continues to climb in the opinion polls. Even Germany has a rising populist party that is against the euro.


It’s the politics, stupid

Indeed, the political risks to the euro may be greater now than they were at the height of the euro crisis in 2011-12. What was striking then was that large majorities of ordinary voters preferred to stick with the single currency despite the austerity imposed by the conditions of their bail-outs, because they feared that any alternative would be even more painful.

Now that the economies of Europe seem a little more stable, the risks of walking away from the single currency may also seem smaller. Alexis de Tocqueville once observed that the most dangerous moment for a bad government was when it began to reform. Unless it can find some way to boost growth soon, the euro zone could yet bear out his dictum.

The Economist 
Read More »

Sunday, December 14, 2014

Δύο + ένα σενάρια και τι φοβούνται οι Τροικανοί – Τραπεζίτες.

14/12/14






 Η πολιτική αναταραχή που προσπαθούν να δημιουργήσουν στην Ελλάδα με κάθε δυνατό τρόπο οι Τροικανοί, οδηγεί στοχευόμενα σε δύο δυνατά σενάρια που προεξοφλούν την απόλυτη εξαθλίωση των πολιτών της χώρας, με παράλληλο αποπροσανατολισμό μας από ένα σενάριο τρίτο και σωτήριο.

Το πρώτο θα ήταν ο εξαναγκασμός μας σε υπογραφή ενός ακόμη μνημονίου – ισοπεδώνοντας έτσι οριστικά τα πάντα αφού θα έχει πρώτα δεθεί πισθάγκωνα οποιοδήποτε σχήμα διακυβέρνησης που θα προκύψει το διάστημα που ακολουθεί.

Το έτερο σενάριο που θα κατέληγε στο ίδιο αποτέλεσμα (εξαθλίωσης και απώλειας ολοσχερώς του ελέγχου της γης της θάλασσας και του αέρα της χώρας) θα ήταν η αυτοκτονική απόφαση μίας άπειρης και απροετοίμαστης κυβέρνησης-συγκυβέρνησης (στην οποία απόφαση θα εξωθούνταν ζαλισμένη από τα πολλαπλά χτυπήματα) να αποχωρήσει κακήν κακώς από το Ευρώ. Τότε η Ελλάδα θα ήταν απόλυτο έρμαιο των αγορών, χωρίς κανέναν σύμμαχο και η μόνη υπόλογη για τις εξελίξεις που θα πυροδοτούνταν σε Ευρωπαϊκό και όχι μόνο επίπεδο.

Το τρίτο σενάριο που απαιτεί σχεδιασμό, ψυχραιμία, σοβαρότητα και κυρίως την απόφαση του πολιτικού χώρου να σταθεί στο ύψος των ιστορικών περιστάσεων, είναι αυτό που προσπαθούν να αποφύγουν οι Ευρω-τροικανοί. Σοβαρή μελέτη για το πλάνο εκτός Ευρώ, πριν όμως από αυτήν την ύστατη εξέλιξη, σκληρές διαπραγματεύσεις έτσι ώστε να τεθεί η χώρα υπό καθεστώς έκτακτης ανάγκης, να ασκήσει με λίγα λόγια το ΚΡΑΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟΠΗΣ - Seigniorage* και έτσι να εξαναγκαστεί η ΕΚΤ να αναλάβει να «τυπώσει» ευρώ ελαφρύνοντας την χώρα από το μεγαλύτερο ποσοστό του χρέους της (αυτό το σενάριο καταφέραμε να συζητείται με έντονο φόβο στους κύκλους των Ευρωπαίων τοκογλύφων, είναι στο χέρι μας να το εκμεταλλευτούμε).

Θα είμαστε σε θέση να μην χάσουμε την εστία, ή θα σκοράρουμε όπως λάχει; Θα μας κατευθύνουν στα σενάρια ένα /αλλιώς/ δύο, ή θα τους οδηγήσουμε στο τρίτο;




*  http://tassosanastassopoulos.blogspot.gr/2012/05/greece-its-time-to-print-euros-5001974.html …
Read More »

Γιατί ο Βαρουφάκης "αδειάζει" τον Τσίπρα

Του Ανδρέα Ζαμπούκα


 O Βαρουφάκης  αιφνιδίασε με την ειλικρίνεια της  άποψης πως  ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μόνο μία επιλογή, ως κυβέρνηση. Να κλείσει κατάμουτρα το τηλέφωνο στον Ντράγκι για να μην προλάβει αυτός. Ούτε λίγο ούτε πολύ, πιστεύει ότι ύψιστη αποστολή του Τσίπρα είναι να ανακατέψει την τράπουλα στην Ένωση και να σταματήσει το σκοτεινό ρόλο  του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος.

Read More »

Wednesday, December 3, 2014

Η μεγαλύτερη απάτη στην ιστορία

Τετάρτη, 03/12/14

Του Βασίλη Παζόπουλου


Κανένα όνομα δεν έχει γίνει περισσότερο συνώνυμο με την απάτη και τα οικονομικά τεχνάσματα από τον Bernie Madoff.


Η μεγαλύτερη οικονομική απάτη στην ιστορία των ΗΠΑ ανήλθε σε 65 δισεκατομμύρια δολάρια και αποκαλύφθηκε σχετικά πρόσφατα, στα τέλη του 2008.


Η εταιρεία


Το 1960, ο Bernard Madoff ίδρυσε την επενδυτική εταιρεία Bernard L. Madoff Investment Securities. Η επιχείρηση ήταν αρχικά ένας trader εταιρειών πολύ μικρής κεφαλαιοποίησης (penny stocks).


Χάρη στις καινοτόμες τεχνολογίες που πρόσφερε η χρήση των υπολογιστών, η εταιρεία γρήγορα μεγάλωσε. Έγινε ένας από τους market makers των ΗΠΑ, με αποκορύφωμα το 2008 που είχε αναρριχηθεί ως η έκτη μεγαλύτερη στη Wall Street. Η εταιρεία του έγινε διάσημη από το τμήμα της που ασχολούνταν με την παροχή συμβουλών και διαχείριση επενδύσεων, όπου οι επενδυτές μπορούσαν να τοποθετήσουν τα χρήματά τους σε ένα hedge fund.


Κατά τη διάρκεια των ετών έδινε μια σχεδόν σταθερή απόδοση στους επενδυτές, λίγο πάνω από 10%. Αρκετά υψηλή απόδοση και κυρίως σταθερή για μεγάλο χρονικό διάστημα, κάτι το οποίο προσέλκυσε πολλούς ενδιαφερόμενους. Όπως αποδείχτηκε αργότερα, στην πραγματικότητα επρόκειτο για το μεγαλύτερο πρόγραμμα Ponzi παγκοσμίως.


Το σύστημα Ponzi


Ο ορισμός ενός συστήματος Ponzi είναι μια μέθοδος απάτης, που υπόσχεται υψηλές αποδόσεις με ελάχιστο κίνδυνο για τους επενδυτές. Το όνομα προήλθε από τον Charles Ponzi, ένα Ιταλό μετανάστη, ο οποίος το 1920 υποσχόταν 50% απόδοση των επενδύσεων σε μόνο 90 ημέρες. Τα συστήματα Ponzi σχεδιάζονται και διοικούνται από έναν κεντρικό φορέα, ο οποίος χρησιμοποιεί τα χρήματα από νέους, εισερχόμενους επενδυτές για την αποπληρωμή των υποσχόμενων αποδόσεων προς τους παλαιότερους. Αυτό καθιστά το εγχείρημα να φαίνεται κερδοφόρο, παρ΄ όλο που δεν δημιουργείται πραγματικό κέρδος.


  Για να αποφύγουν τους επενδυτές να διεκδικήσουν τα κέρδη τους, τα συστήματα Ponzi τους ενθαρρύνουν να παραμείνουν στο παιχνίδι και να κερδίσουν ακόμα περισσότερα χρήματα. Για να διαιωνιστεί η κατάσταση, το μόνο που χρειάζεται είναι να διαφημίζουν στους άλλους επενδυτές πόσα χρήματα κερδίζουν σε τακτά χρονικά διαστήματα, χωρίς στην πραγματικότητα να εκταμιεύσουν τίποτα από τα κέρδη τους.


Παντού υπάρχει ένας Έλληνας


Το 1999, ο ελληνικής καταγωγής Harry Markopolos, έμαθε για πρώτη φορά πληροφορίες σχετικά με ένα ταμείο το οποίο ισχυριζόταν ότι είχε μια σταθερή απόδοση περίπου 1-2% κάθε μήνα. Αυτό τον έκανε να υποψιαστεί πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Ο Markopolos ισχυρίζεται ότι του πήρε μόλις πέντε λεπτά κοιτάζοντας τους αριθμούς για να συνειδητοποιήσει ότι η όλη διαδικασία ήταν μια απάτη. Λέει ότι του πήρε άλλες τέσσερις ώρες για να αντιστρέψει το μηχανισμό που δούλευε το hedge fund και να αποδείξει ότι τα χρήματα θα μπορούσαν να υπάρχουν μόνον μέσω απάτης. Τον Μάη του 1999, κατάγγειλε τον Bernard Madoff στη SEC, την αμερικάνικη Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς. Η SEC δεν έλαβε κανένα μέτρο, ακόμη και όταν ο Markopolos κατέθεσε μια πιο λεπτομερή έκθεση το 2001. Τέσσερα χρόνια αργότερα, έστειλε ένα υπόμνημα 21 σελίδων προς την SEC, με τίτλο «Η μεγαλύτερη απάτη Hedge Fund σε παγκόσμιο επίπεδο». Ωστόσο, ο Madoff συνελήφθη για πρώτη φορά το 2008, οκτώ χρόνια μετά την κατάθεση της πρώτης αναφοράς του.


 Η πρόσβαση στις αρχές


Η οικογένεια Madoff είχε με τα χρόνια αποκτήσει πρόσβαση στους νομοθέτες και τις αρχές της Ουάσιγκτον. Ο ίδιος ήταν πρόεδρος στο διοικητικό συμβούλιο της Securities Industry Association. Επίσης, η ανιψιά του Shana παντρεύτηκε έναν ανώτερο αξιωματούχο της SEC, προσθέτοντας μια άμεση πρόσβαση της οικογένειας στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς. Ίσως ο μεγαλύτερος λόγος της ικανότητας του Madoff να αποφεύγει τα προβλήματα για ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν η ίδια η λειτουργία της SEC. Το 2011 αποκαλύφθηκε ότι είχε επιβάλει κυρώσεις σε οκτώ υπαλλήλους για το χειρισμό τους στην υπόθεση. Η έκθεση ανέφερε ότι το σκάνδαλο είχε ως αιτία την εμπλοκή ανειδίκευτου στα χρηματοοικονομικά προσωπικού.


Ο κανόνας της πληρωμής 5%


Η ομοσπονδιακή νομοθεσία απαιτεί από τα ιδιωτικά ιδρύματα να αποδίδουν στους επενδυτές 5% των κεφαλαίων τους κάθε χρόνο. Επειδή ο Madoff με το κύρος του κατάφερνε να μαζέψει κυρίως χρήματα για φιλανθρωπικά ιδρύματα, μπορούσε να αποφύγει ξαφνικές ή απροσδόκητες αναλήψεις. Για παράδειγμα, αν το επενδυόμενο κεφάλαιο ήταν 1 δισεκατομμύριο δολάρια, η απάτη θα μπορούσε να συνεχιστεί για 20 χρόνια, διανέμοντας 50 εκατομμύρια ετησίως, χωρίς καν να χρειαστεί να λάβει χρηματοδότηση από νέους επενδυτές.


Το τέλος


Ο Madoff Βρέθηκε ένοχος για όλες τις κατηγορίες, όπως ξέπλυμα χρήματος, κλοπή και ψευδορκία. Τον Ιούνιο του 2009, καταδικάστηκε σε φυλάκιση 150 ετών.


Η καταδίκη του σε τόσο αυστηρή ποινή, δεδομένης της μεγάλης ηλικίας του, είναι περισσότερο συμβολική παρά κυριολεκτική. Μετά από δίκες που κράτησαν καιρό, πέντε από τους υπαλλήλους του Madoff κρίθηκαν ένοχοι για το ρόλο τους στο σύστημα Ponzi.


 Ο 47χρονος γιός του Andrew, πάλεψε με χημειοθεραπεία να αντιμετωπίσει τον καρκίνο που διεγνώσθη την περίοδο της αποκάλυψης της απάτης. Υπέκυψε το καλοκαίρι του 2014. Ο αδελφός του Mark, σε ηλικία 46 ετών, δύο χρόνια ακριβώς μετά τη σύλληψη του πατέρα του, αυτοκτόνησε μην αντέχοντας την κατακραυγή του κόσμου.


* Ο Βασίλης Παζόπουλος είναι οικονομολόγος, χρηματιστηριακός αναλυτής

vpazopoulos@gmail.com

Πηγή:www.capital.gr
Read More »

Tuesday, December 2, 2014

Greece offers to raise value added tax to appease lenders

BY LEFTERIS PAPADIMAS AND RENEE MALTEZOU

ATHENS

Mon Dec 1, 2014 1:16pm GMT


 

(Reuters) - Greece has offered to raise value-added tax for hotels in an effort to appease EU/IMF lenders and wrap up a bailout review that has held up its plan to quit the unpopular aid programme, government officials said on Monday.


Talks between the two sides broke down in Paris last week, with Athens disputing the lenders' stance that Greece faces a budget shortfall next year unless it takes additional austerity measures. Athens is running out of time for a deal on the review by a Dec. 8 deadline, raising doubts about whether it can exit its bailout by the end of the year as planned.


Over the weekend, Athens made the concession on VAT and offered to discuss pension reforms in a bid to convince lenders that it will meet its target for an almost balanced budget next year, finance and labour ministry officials aid. "We have sent a document in which we elaborated on our arguments, providing data," said a senior official from the co-ruling Socialist PASOK party.


The head of a body representing the tourist industry - which accounts for about a fifth of Greece's economy - called the plan to raise VAT from 6.5 percent to 13 percent for hotels "economic suicide". In addition to raising VAT on hotels, the government has also offered to freeze minimum pensions in 2016 and 2017, the PASOK official and a labour ministry official said. It is also willing to discuss gradually increasing the required level of social security payments needed to qualify for a pension to 20 years from 15 years for Greeks born after 1975 and preventing full pension payouts to anyone who retires before the age of 62.


The response of EU/IMF lenders could come as early as Monday, finance ministry officials said. The lenders say Greece's 2015 budget has a shortfall of over 2 billion euros because they dispute Athens' predictions on projected tax revenues next year and revenues expected from a new plan to allow payment of tax arrears over 100 instalments.


Prime Minister Antonis Samaras has staked his political survival on ending the bailout early. He needs opposition support to survive a presidential election vote in February and would be forced to call early elections if he fails. (Writing by Deepa Babington; Editing by Robin Pomeroy)


 http://uk.reuters.com/
Read More »

Monday, December 1, 2014

Πολ Κρούγκμαν: Για την κρίση στην Ευρώπη δεν φταίει η Ελλάδα, αλλά… η Γερμανία

Δευτέρα 01/12/14 - 15:08



Πολ Κρούγκμαν: Για την κρίση στην Ευρώπη δεν φταίει η Ελλάδα, αλλά… η Γερμανία








Ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν ανάβει φωτιές στην Άνγκελα Μέρκελ καθώς με άρθρο του στους New York Times εξαπωλύει τα βέλη του κατά της Γερμανικής πολιτικής λιτότητας κατηγορώντας ανοιχτά τη Γερμανία για την κρίση στη ζώνη του Ευρώ.


Στο ερώτημα αν η Ευρώπη βρίσκεται κοντά στην έξοδο από την κρίση ο Πολ Κρούγκμαν απαντάει: «Παραμένει στο επίκεντρο της κρίσης».


Στο άρθρο ο οικονομολόγος υποστηρίζει ότι τα πάθη και τα λάθη της Ευρώπης είναι πολυδιάστατα: αυξανόμενη ανεργία, προβληματισμός στις αγορές, ύφεση που περιζώνει.


Διαβάζοντας πίσω από τις προφανείς γραμμές των στατιστικών, ο πασίγνωστος οικονομολόγος εξηγεί πως αυτοί που χαράσσουν τις πολιτικές της Ευρώπης συμπεριφέρθηκαν σαν κακοί ηθοποιοί. Αρκετές κυβερνήσεις απέτυχαν να συμπεριφερθούν με σύνεση απέναντι στο κοινό νόμισμα, επιλέγοντας να προσελκύσουν ψηφοφόρους.


Και αν το σύμπτωμα είναι αυτό, ο υπαίτιος όλης αυτής της κρίσης δεν είναι η Ελλάδα, η Ιταλία ή η Γαλλία, αλλά η Γερμανία.


Ο Κρούγκμαν βάλλει κατά της Άνγκελα Μέρκελ και του επιτελείου της. Όπως τονίζει χαρακτηριστικά οι Ευρωπαίοι νομοθέτες φαίνονται αποφασισμένοι να επιρρίψουν ευθύνες στις λάθος χώρες και στις λάθος πολιτικές για τα προβλήματά τους.


 Πάντως, είναι φανερό πως δεν είναι στις προθέσεις του να «αγιοποιήσει» τις χώρες του Νότου που βρίσκονται στο κέντρο του προβλήματος, αλλά ούτε και να τις δαιμονοποιήσει, όπως προσπαθεί να κάνει το Βερολίνο. Γράφει συγκεκριμένα: ««Δεν αρνούμαι ότι η ελληνική κυβέρνηση συμπεριφέρθηκε ανεύθυνα πριν την κρίση, ή ότι η Ιταλία έχει μεγάλο πρόβλημα με την στασιμότητα της παραγωγής.


Όμως η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα της οποίας η δημοσιονομική ένδεια ήταν μοναδική, ενώ τα μακροχρόνια προβλήματα της Ιταλίας δεν είναι η πηγή της αποπληθωριστικής κίνησης της Ευρώπης».


Παράλληλα προσθέτει, πως αν προσπαθήσει κάποιος να ταυτοποιήσει τις χώρες οι πολιτικές των οποίων ήταν ανάρμοστες πριν την κρίση και έχουν πλήξει την Ευρώπη από τότε που ξέσπασε η κρίση, και οι οποίες αρνούνται να μάθουν από την εμπειρία, όλα δείχνουν ότι η Γερμανία ήταν ο χειρότερος πρωταγωνιστής.


Προς τεκμηρίωση των θέσεών του ο Κρούγκμαν πραγματοποιεί μια απλή σύγκριση της ιστορικής εξέλιξης του πληθωρισμού και του κόστους εργασίας μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας. Όπως ανάφερε από το 1999, ο πληθωρισμός της Γαλλίας έχει αυξηθεί κατά 1,7% σε ετήσια βάση, ενώ το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος έχει αυξηθεί κατά 1,9% ετησίως.


Και τα δυο νούμερα ευθυγραμμίζονται με τον στόχο της ΕΚΤ.


Αντιθέτως, κατά τον Κρούγκμαν η Γερμανία συμπεριφέρεται με ανάρμοστο τρόπο, με τις τιμές και το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος να αυξάνονται κατά 1% και 0,5% αντιστοίχως.



Kontra News
Read More »

Δημήτρης Καζάκης - Δεν υπάρχει χρήμα ούτε για τα ΑΤΜ των τραπεζών

Δευτέρα, 1 Δεκεμβρίου 2014

 Δεν υπάρχει χρήμα ούτε για τα ΑΤΜ των τραπεζών.

Οι εγχώριες συστημικές τράπεζες αντιμετωπίζουν τόσο μεγάλο πρόβλημα ρευστότητας, ώστε ακόμη και η τροφοδοσία των ΑΤΜ έχει γίνει προβληματική. Για τον λόγο αυτό οι εγχώριες τράπεζες αντλούν ρευστότητα από τον μηχανισμό της Φρανφούρτης για να μην "κατεβάσουν ρολά". Αυτά δήλωσε η κυρία Ελένη Λούρη - Δενδρινού σε μια διάλεξη - ομιλία της η οποία έλαβε χώρα στο Cass Business School του πανεπιστημίου του City του Λονδίνου την περασμένη Τρίτη, 25 Νοεμβρίου. Η ομιλία αυτή πραγματοποιήθηκε εν είδει Private Event το οποίο ήταν ανοιχτό αποκλειστικά για φοιτητές του πανεπιστημίου και σε υψηλά ιστάμενους εκπροσώπους τραπεζών και εξαιρετικά γνωστών πολυεθνικών.


Η κ. Λούρη - Δενδρινού είναι αντιπρόεδρος της Τραπέζης της Ελλάδος από το 2008 έως σήμερα και υπήρξε διευθύντρια του οικονομικού γραφείου του πρωθυπουργού την περίοδο 2004 - 2008. Στην ομιλία της αυτή, ανέλυσε την πολιτική της Τραπέζης της Ελλάδος στα χρόνια της κρίσης δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στις γνωστές διαρθρωτικές πολιτικές για τη μείωση μισθών, τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις και τα υπόλοιπα θεολογικά δόγματα όσων μας οδήγησαν σ' αυτή την τραγική κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα.


Αυτό που έκανε αίσθηση είναι το γεγονός ότι παραδέχθηκε δημοσίως αυτό που ξέρει όλη η τραπεζική αγορά περί ανύπαρκτων καταθέσεων. Είπε επίσης ξεκάθαρα ότι επί δυο χρόνια εισάγουμε χαρτονομίσματα από χώρες με πλεόνασμα σε ρευστά διαθέσιμα (κυρίως από τη Γερμανία όπως τόνισε) ώστε να διατηρηθεί το αίσθημα ενός φερέγγυου τραπεζικού συστήματος στους καταθέτες.


Μάλιστα, όπως είπε, η τράπεζα της Ελλάδος χρησιμοποιεί εδώ και τρία χρόνια το ακριβό (όπως το χαρακτήρισε) χρήμα του ELA της ΕΚΤ ώστε να τροφοδοτεί τα απανταχού ATM με ρευστό. Πράγμα ιδιαίτερα δύσκολο, όπως είπε, αναφερόμενη στα τεχνικά ζητήματα που προκύπτουν σε σχέση με την τροφοδοσία ATM σε μια χώρα με 165 κατοικήσιμα νησιά και αρκετά βουνά/λαγκάδια.


Η εν λόγω κυρία είχε κάνει μια ανάλογη ομιλία στο London School of Economics (LSE) στις 14 Οκτωβρίου, στα πλαίσια ενός "Ελληνικού Παρατηρητηρίου" οικονομικής θεολογίας, που υφίσταται στη συγκεκριμένη σχολή. Στη μαγνητοφωνημένη ομιλία της (http://www.lse.ac.uk/newsAndMedia/videoAndAudio/channels/publicLecturesAndEvents/player.aspx?id=2629) στο τριακοστό λεπτό μιλάει για τον ELA και στο τριακοστό πέμπτο μιλάει για τον πανικό ρευστότητας και τα ATM.


Επίσης, στο προσωπικό μπλογκ που διατηρεί η εν λόγω κυρία στην ιστοσελίδα του LSE, μπορεί να ανακαλύψει κανείς ότι το μεγάλο πρόβλημα που μας οδήγησε στην χρεοκοπία είναι "μια οικονομία που πάσχει από σοβαρή αντίσταση μεταρρύθμιση." Με άλλα λόγια την χρεοκοπία δεν την προκάλεσε η αρπαγή των καταθέσεων από τις τράπεζες, ούτε η τοκογλυφία και τα προκλητικά θαλασσοδάνεια, αλλά η "αντίσταση στη μεταρρύθμιση", δηλαδή η έλλειψη ακόμη μεγαλύτερης ασυδοσίας και κερδοσκοπίας.


Δεν ξεπουλήθηκε η χώρα κι ο λαός της από πιο νωρίς. Γι' αυτό χρεοκοπήσαμε μας λέει η αντιπρόεδρος της Τράπεζας της Ελλάδος, η οποία είναι υπόλογη και οφείλει να λογοδοτήσει για όσα έχουν συμβεί, αλλά και για τα ψεύδη που σερβίρουν προς εγχώρια κατανάλωση περί "φερέγγυου" τραπεζικού συστήματος προκειμένου να μην αντιληφθούν οι καταθέτες ότι έχουν χάσει τις καταθέσεις τους.

Δημήτρης Καζάκης
Read More »

Η επιστροφή του χρυσού;

1.12.14

Η επιστροφή του χρυσού;



Ο χρυσός είναι πραγματικό χρήμα. Το χαρτί δεν είναι. Σε γενικές γραμμές, ο χρυσός δεν αυξομειώνεται σε αξία. Το χάρτινο χρήμα όμως εξαρτάται από την αξία του χρυσού. Αυτό είναι κάτι που ο πολύς κόσμος αγνοεί. Δεν τον αγνοούν όμως οι τραπεζίτες και οι κυβερνώντες…

Το κατεστημένο φοβάται το χρυσό χρήμα. Περιορίζει την ισχύ του. Γι αυτό και πολεμούν με νύχια και με δόντια τον χρυσό, ακόμη και μέσα από τις εφημερίδες ή το διαδίκτυο.

Σύμφωνα λοιπόν με το πρακτορείο ΑΡ, σε μια δοκιμασία της οικονομικής τους ασφάλειας, οι Ελβετοί καλούνται να αποφασίσουν επί μιας πρότασης βάσει της οποίας η κεντρική τους τράπεζα θα πρέπει να διατηρεί το 1/5 των αποθεματικών της σε χρυσό μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια.

Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να αγοραστούν 1.500 τόνοι χρυσού, αξίας περίπου $60 δισεκατομμυρίων.

Αν η εν λόγω πρόταση ψηφιστεί από την πλειοψηφία των πολιτών, η Εθνική Τράπεζα της Ελβετίας θα απαγορεύεται να ξοδεύει αυτόν τον «θησαυρό», που θα πρέπει να φυλάσσεται σε χρηματοκιβώτια εντός του ελβετικού εδάφους.

Κάτι τέτοιο θα προκαλέσει αύξηση της αξίας του χρυσού σε παγκόσμιο επίπεδο, και ίσως υποτίμηση του χάρτινου χρήματος.

 Blacklisted News

Απόδοση: S.A.


Από: Ορθογράφος
Read More »

Τι δεν θα ακούσετε στις ειδήσεις (περί ΑΕΠ...)



1/12/2014
00:12


Του Θόδωρου Σκυλακάκη

 Τι συνέβη στην οικονομία το 2014; Γιατί η τρόικα επιμένει για το δημοσιονομικό κενό;

Αν ακούσετε τα κυβερνητικά στελέχη δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα και έχουμε απλώς παράλογους γραφειοκράτες.

Αν διαβάσετε κάτι αναλυτές μεγάλων ελληνικών τραπεζών όλα πηγαίνουν περίφημα και το μόνο πρόβλημα είναι ότι οι ξένοι δεν καταλαβαίνουν το μεγαλείο των εκάστοτε κυβερνητικών πολιτικών...

Αν ακούσετε τα ΜΜΕ θα βρείτε μια παραλλαγή όλων αυτών μαζί με μπόλικο Συριαζαϊκό αντιμνημονιακό λαϊκισμό.

Τι δεν θα μάθετε πουθενά.

 Ότι η χώρα το 2014 παρήγαγε σε ευρώ (ΑΕΠ σε τρέχουσες τιμές) 3,5 δισ. λιγότερα απ΄ ό,τι το 2013. Το ΑΕΠ έπεσε στα 178,9 δισ. από 182,4 το 2013 με βάση την εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού του 2015. Η πτώση αυτή του ΑΕΠ σε τρέχουσες τιμές κατά 2% συνοδεύτηκε από ακόμα μεγαλύτερο αποπληθωρισμό (-2,5%). Γι΄ αυτό και εμφανίζεται στα στοιχεία «ανάπτυξη» -τρομάρα μας.

Τα έσοδα όμως και οι δαπάνες του προϋπολογισμού (μισθοί, συντάξεις, επιδόματα, τόκοι κ.λπ.), είναι σε τρέχοντα ευρώ. Το ίδιο και το δημόσιο χρέος που πρέπει να πληρωθεί σε τρέχοντα ευρώ και υπολογίζεται ως ποσοστό του μειωμένου ΑΕΠ. Τα 3,5 δισ. μείωση ΑΕΠ σημαίνουν 1,1 δισ. λιγότερα έσοδα (πρόσθετο δημοσιονομικό κενό), το οποίο μεταφέρεται και στα επόμενα χρόνια.

Γιατί η κυβέρνηση είχε προβλέψει για το 2014 ΑΕΠ 4 δισ. μεγαλύτερο και αποπληθωριστή μόλις -0,5%. Τι σημαίνει για το χρέος η εξέλιξη αυτή; Ότι πέσαμε έξω στην πορεία για βιώσιμο χρέος μετά το 2020 από την πρώτη κιόλας χρονιά κατά 3,5 μονάδες (αντί για 174,2% που προβλεπόταν ανεβήκαμε στο 177,7% του ΑΕΠ). Με όλες τις επιπτώσεις στις τιμές των ελληνικών ομολόγων την χρονιά που η Ελλάδα υποτίθεται ότι θα αναζητούσε μόνιμη έξοδο στις αγορές. Η κυβέρνηση έπεσε έξω στις προβλέψεις της αλλά δεν ήταν η μόνη.

Το ίδιο έπεσε στις προβλέψεις του και το ΔΝΤ που μόλις τον Ιούνιο μιλούσε για ΑΕΠ 182 δισ. και έπεσε πάλι και αυτό 3 δισ. εκτός προβλέψεων και αποπληθωριστή του ΑΕΠ -0,7% έναντι του -2,5% που τελικά προβλέπει η εισηγητική έκθεση του 2015.

Το πρόβλημα είναι προφανώς αντικειμενικό και οφείλεται στην πτώση των τιμών στο εσωτερικό λόγω της μαζικής ανεργίας και της κατάρρευσης της κτηματαγοράς, αλλά και της πτώσης των επενδύσεων (οι μικρότερες του κόσμου ως ποσοστό του ΑΕΠ πλήρης απόδειξη της απόλυτης αποτυχίας της κυβέρνησης στον πιο κρίσιμο τομέα) και των εξαγωγών αγαθών.

Η αιτία υπερφορολόγηση, κράτος πελατειακό που δεν έχει αλλάξει και επιβιώνει καταστρέφοντας τον ιδιωτικό τομέα. Ο τουρισμός που πήγε καλά βεβαίως δεν έφτανε.

Αν υπήρχε μεταρρυθμιστική κυβέρνηση που να εφάρμοζε μια πολιτική υπέρ του ιδιωτικού τομέα η οικονομία θα είχε προ πολλού ανακάμψει και μάλιστα ταχύτατα, όπως συμβαίνει στην Ιρλανδία. Αντ’ αυτού πάμε στο βράχο...

Αυτά για να γνωρίζετε τι συμβαίνει.


Υ.Γ. Τεχνικά η ανάπτυξη με αποπληθωρισμό είναι εφικτή, συνέβαινε στην αμερικανική οικονομία στο 19ο αιώνα, ιδίως όταν οι καινοτομία έριχνε τις τιμές σε διάφορα αγαθά. Με τη δική μας περίπτωση καμία σχέση. Όταν ο αποπληθωρισμός συμβαίνει σε μια υπερχρεωμένη οικονομία σε βάζει όλο και βαθιά στην τρύπα της υπερχρέωσης και ανατρέπει το βασικό σχεδιασμό του συγκεκριμένου ελληνικού προγράμματος, που δίνει προτεραιότητα στην δημοσιονομική εξυγίανση. Κοινώς αποτυχία για όλους τους εμπλεκόμενους –κυβέρνηση και τρόικα- που την πληρώνει ακριβά για άλλη μια φορά ο ελληνικός λαός. * Ο κ. Θεόδωρος Σκυλακάκης είναι Πρόεδρος της Δράσης


Capital.gr 
Read More »

Ο Αξιότιμος Δείκτης ΑΕΠ - Κομμένος και ραμένος στα μέτρα σας

21/11/14

 Ένα πολύ ενδιαφέρον τετρασέλιδο άρθρο (paper) για την αξιοπιστία του "αξιότιμου δείκτη ΑΕΠ" (GDP).


Το ανέσυρα με αφορμή τους δείκτες ΑΕΠ που δημοσιεύθηκαν παρουσιάζοντας το γύρισμα της Ελληνικής οικονομίας σε ανάπτυξη (+0,5) και την αναφορά σ'αυτούς (μετριοπαθώς βέβαια) του Λαπαβίτσα προκειμένου να βρεί ένα κάποιο στήριγμα που θα είχε ο ΣΥΡΙΖΑ σε ενδεχόμενη διακυβέρνηση της χώρας.


Αυτό που προβληματίζει είναι ότι αν καταφεύγει σ'αυτόν τον "αξιόπιστο" δείκτη ένας έμπειρος οικονομολόγος, τότε σημαίνει ότι δεν υπάρχει κάποιο άλλο θετικό αξιοποιήσιμο στοιχείο.


Περιληπτικά, ο ΑΕΠ είναι κυρίως ένα πολιτικό εργαλείο, εργαλείο προπαγάνδας, με διαφορετικούς τρόπους υπολογισμού του αναλόγως των "προβλημάτων" που αντιμετωπίζει κάθε χώρα, και επί τη ευκαιρία, φέτος γιορτάζει τα 80 χρόνια από την γέννησή του (1934), με μπαμπά τον Kuznets, απαντώντας στις ανάγκες δημιουργίας αριθμοδεικτών (εργαλεία μακροοικονομικού ελέγχου πλέον των οικονομιών) μετά την Mεγάλη Yφεση στην Αμερική.


Και εργαλείο, (μαζί με άλλους αριθμοδείκτες) στα χέρια των αγορών (ας μην πούμε καπιταλιστών, βαραίνει) που διψούν για χρέος-φούσκες-σκάσιμο, και ξανά (bubble economies).


Κατεβάστε το από εδώ. Αξίζει πολύ. The World's Most Powerful Number: An Assessment of 80 Years of GDP Ideology
Read More »

Wednesday, November 12, 2014

USA - A ton of people didn’t vote because they couldn’t get time off from work

You've heard the news by now that turnout in the 2014 midterms was the lowest in any election since 1942, when voters were busy with, you know, other stuff. In short, only 36 percent of the voting-age population bothered to cast a ballot last week. A large proportion of them simply aren't registered to vote at all. But past numbers suggest upwards of 20 percent of Americans adults were registered to vote, but couldn't be bothered to - what's their excuse? A new Pew Research Center report has some answers. They tracked down 181 registered voters who said they did not vote this year and asked them their reasons for doing so. While it's a smallish sample and we should be cautious about interpreting it too broadly, respondents gave some illuminating answers. Here's what they said: Read More: The Washington Post

 
Read More »

The dirty, dangerous job that powers Greece

It takes a lot to power a country — and though it’s small, Greece is no exception. Lignite is a soft, crumbly form of brown coal that has low carbon content, high water content and causes more pollution than black coal. Still, it accounts for more than 50% of Greece’s electricity supply, and is mined primarily at the Lignite Center of Western Macedonia, the largest such facility in the Balkans. The center belongs to the second biggest public-power corporation in Europe, according to the European Pressphoto Agency. Read More" Mashable
Read More »

Thursday, October 9, 2014

Early Elections in Greece Increasingly Likely - So is Grexit; Promises Promises...

MISH'S
Global Economic
Trend Analysis
(Mike Shedlock)

October 7, 2014



 Talk is in the air, but it's not to the liking of eurozone Nannycrats. Please consider Idiosyncratic Risk Looms For Greek Assets, Citi Says.

Read more at http://globaleconomicanalysis.blogspot.com/2014/10/early-elections-in-greece-increasingly.html#XQ1gge5B48YHw6pu.99


Read More »

Monday, October 6, 2014

3 steps to prepare yourself for a market selloff

It’s time to get ready for the stock-market collapse that may not happen. There’s been much chatter about a possible selloff, which suggests many investors have already placed that bet — and perhaps a big decline isn’t in the offing. Still, it’s good to be prepared: Share prices have almost tripled since the March 2009 low, as measured by the S&P 500 index SPX, -0.16% , and are now richly valued. As a precaution, consider these three steps:
More
Read More »

Sunday, October 5, 2014

ΑΓΟΡΕΣ - George R. (Προσέξτε τη ΔΕΗ)

{Disclaimer: Το παρόν έχει εκδοθεί από την economicfocus.blogspot.com  και έχει ως αποκλειστικό σκοπό την παροχή πληροφόρησης. Τα σχόλια που περιέχονται σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν συστάσεις για αγορά, διακράτηση ή πώληση. Οι πληροφορίες και οι απόψεις που περιέχονται στο παρόν προέρχονται από αξιόπιστες πηγές αλλά η economicfocus.blogspot.com δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι αυτές οι πληροφορίες είναι ακριβείς και πλήρεις και δεν θα πρέπει να θεωρούνται ως τέτοιες.
Τα χρηματοπιστωτικά μέσα που αναφέρονται στο παρόν υπόκεινται σε επενδυτικούς κινδύνους συμπεριλαμβανομένης της απώλειας του αρχικού κεφαλαίου του επενδυτή. }  

Read More »

Thursday, June 26, 2014

The Correction Isn't Over

2 year gold (& silver) correction
Read More »

Monday, June 16, 2014

Greece - Shrinking Middle Class

Middle Class Stress - Deepening poverty --------- The so-called «Hunger Games»: (Photo source: Το κουτί της Πανδώρας)
Read More »

PIGS Do Fly

What we have learnt, so far, from this severe economic crisis is that PIGS Do Fly. At least for some time.
Read More »

Friday, June 13, 2014

Ελλήνων πλεόνασμα


Read More »