Αλώβητος ο χρυσός από την οικονομική κρίση

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ- ΜΠΕ

Hμερομηνία : 02-11-09

Αλώβητος ο χρυσός από την οικονομική κρίση

Αμείωτη η διάθεση των καταναλωτών να αποταμιεύουν σ' αυτήν τη μορφή.

Η διεθνής αγορά του χρυσού που παρά τη διεθνή οικονομική κρίση ενισχύθηκε, επιπλέον διαθέτει και ένα λαμπρό μέλλον, καθώς τα δικά της θεμελιώδη μεγέθη παραμένουν πολύ καλά, όπως παραμένει αμείωτη κι η διάθεση των καταναλωτών να αποταμιεύουν σ' αυτήν τη μορφή, όπως συνομολογήθηκε στη μεγαλύτερη διεθνή σύναξη αυτής της αγοράς στο Εδιμβούργο.

Ο ιστορικός επενδυτικός οίκος «Λίμαν Μπράδερς» μπορεί να κατέρρευσε μετά από μία 156ετή διαδρομή, εδώ και κάτι περισσότερο του ενός έτους. Όμως, έκτοτε -και προς γενική έκπληξη- δεν σταμάτησε ούτε μία στιγμή η ζήτηση του χρυσού, κάτι που ώθησε τον Οκτώβριο φέτος την τιμή της ουγκιάς του «βασιλιά» των πολυτίμων μετάλλων--βοηθούσης και της εξασθένησης του δολαρίου ΗΠΑ - στα 1.071 δολάρια (ιστορικό υψηλό)- με κέρδη 20% μετά την πρωτοχρονιά του 2009.

Σημειωτέον, μετά από αυτό το ιστορικό υψηλό, η τιμή του πολύτιμου μετάλλου δεν κατήλθε ποτέ κάτω από τα χίλια δολάρια η ουγκιά.

«Δηλαδή, καθόλου άσχημα τα νέα για το μέταλλο, που οι βάρβαροι εκτιμούν», ευθυμολογεί ο ιδιοκτήτης του ομίλου «Anglogold Ashanti», Μαρκ Λίμαν, που προσθέτει ότι «έστω κι αν είναι δύσκολο να ιχνηλατηθεί η άμεση τάση της αγοράς του χρυσού, ωστόσο η προοπτική της είναι απολύτως υγιής».

Στη θετική για τους επαγγελματίες της αγοράς εξέλιξη συνέδραμαν πολλοί παράγοντες :

-πρωτίστως η ίδια η εξόρυξη χρυσού, που φθίνει σταθερά από το 2000 και μετά για πολλούς λόγους αλλά και γιατί τα ορυχεία χρυσού αυτόν τον αιώνα κατέστησαν λιγότερο «αποδοτικά».

-επιπλέον, η αγορά του χρυσού με την διεθνή οικονομική κρίση γνώρισε πραγματικά μία νέα «δυναμική», απέκτησε στη Δύση «ένα αληθινά νέο κλίμα συναλλαγών», κατά την κρατούσα άποψη και ειδικά αυτήν του Ελβετού πραγματογνώμονα Μέχντι Μπαρχορντάρ -η Βέρνη είναι ο θεματοφύλακας των καλύτερων ράβδων χρυσού σε όλον τον πλανήτη.

Τρίτον και τελευταίον, καθόλου όμως αμελητέο, ο χρυσός κατέστη αποταμιευτική αξία-καταφύγιο μέσα στη διεθνή οικονομική κρίση, ένα αδιαμφισβήτητα καλό στοιχείο του «Ενεργητικού», τούτο επειδή κρατώντας χρυσό δεν πτωχεύεις, ενώ πτωχεύεις στο μέσον της κρίσης κατέχοντας μόνον ένα χαρτοφυλάκιο μετοχών-ομολογιών...

Προϊστορία και διαδρομή

Κάποτε, η «αγορά του κοσμήματος» ήταν ο πρωταγωνιστής των εξελίξεων για την αγορά του χρυσού.

Τώρα, σε αντίθεση, πρωταγωνιστές είναι οι «μικροί αποταμιευτές του πολύτιμου μετάλλου», που συντηρούν σε θαυμάσιο επίπεδο την τιμή της ουγκιάς του, μέσω άλλωστε της αποτίμησής της στα διεθνή χρηματιστήρια του χρυσού - το βρετανικό πρωτίστως.

Όπως δεν έχουμε διεθνή αμοιβαία μετοχικά κεφάλαια, έχουμε πλέον και διεθνή αμοιβαία κεφάλαια επένδυσης στο χρυσό.

Παράλληλα, όμως, για το πολύτιμο μέταλλο «βασικοί» ενδιαφερόμενοι κατέστησαν οι «θεσμικοί επενδυτές», όπως παραδείγματος χάριν τα ίδια τα κράτη, τα οποία κινούνται πάντοτε στην κατεύθυνση δημιουργίας «ισχυρών αποθεματικών» και βέβαια γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο διακρίνονται για τη φροντίδα τους να κάνουν επενδύσεις που να μπορούν να εξασφαλίσουν ταυτόχρονα ότι «δεν θα απολεστεί ένα μεγάλο τμήμα της αξίας των αποθεματικών (πολύτιμα μέταλλα και συνάλλαγμα) τους» στο δημόσιο θησαυροφυλάκιο.

Ειδικά η Κίνα, φοβούμενη τη συνεχή διολίσθηση του δολαρίου ΗΠΑ έναντι του ευρώ, αποθησαυρίζει εσχάτως σε πολύ μεγάλες ποσότητες χρυσού.

Ολοένα και μακραίνουν οι αρνητικές επιπτώσεις για τη διεθνή αγορά του χρυσού από την αθρόα πώληση καθ' όλο το 1999 μεγάλων ποσοτήτων του από πολλές και σπουδαίες Κεντρικές Τράπεζες (χιλιάδες τόνοι πωλήθηκαν τότε) με διαμορφούμενη τάση, μάλιστα, να ανακτηθούν πλέον εκ μέρους τους και σε πολύ σημαντικό ποσοστό τα πωληθέντα τότε...

Θα πρέπει να σημειωθεί εν τέλει ότι το μεν Διεθνές Νομισματικό Ταμείο επωφελούμενο από την πολύ υψηλή τιμή της ουγκιάς χρυσού ενδιαφέρεται να διοχετεύσει στις αγορές σταδιακά 400 τόνους χρυσού, ενώ η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δύο χιλιάδες τόνους χρυσού μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια...Και, τέλος, ότι ο χρυσός αντιπροσωπεύει σήμερα πια μόνον το 2% των παγκόσμιων «αποθεματικών» συναλλαγών αντίστροφα με την εποχή των συμφωνιών του Μπρέτον Γουντς, με τις οποίες όλα τα συναλλαγματικά αποθεματικά όλων των δυτικών Κεντρικών Τραπεζών είχαν υποχρεωτική «κάλυψη» σε χρυσό.