Μεγάλες απώλειες στα χρηματιστήρια ή, Πώς ξεπλένεται το χρέος

16/08/07



Μεγάλες απώλειες αυτή τη στιγμή στα διεθνή χρηματιστήρια, λόγω γενικευμένων φόβων για συστημική κατάρρευση της πιστωτικής αγοράς.

Οι ενέσεις των κεντρικών τραπεζών όχι μόνο δεν σταμάτησαν (παρά μόνο στο άνοιγμα της Δευτέρας και ελαφρώς της Τρίτης) τις ρευστοποιήσεις, αλλά φαίνεται πως δημιούργησαν πολλές υποψίες για την σοβαρότητα της κατάστασης.

Το bailout που επιχείρησαν (πολλά δις), έχει κατευθυνθεί όλο σε επενδυτικές -και όχι μόνο- τράπεζες, δημιουργώντας όμως ένα μεγάλο ηθικό ζήτημα: για ποιό λόγο (και για πόσο ακόμα) να προστατεύονται μεγάλα ιδρύματα για τις λάθος τοποθετήσεις και τις μεγάλες εκθέσεις τους σε «ρισκαδόρικα» προϊόντα -μεγάλων αποδόσεων όλα αυτά τα χρόνια, εκτοξεύοντας την κερδοφορία τους- και οι μικροί επενδυτές ή οι απλοί δανειολήπτες, να μένουν είτε με τα άχρηστα χαρτιά στα χέρια τους είτε εκτεθειμένοι στη δίνη της συνεχούς ανόδου των επιτοκίων με πρόσχημα τον "πληθωρισμό"?

Πώς συγκρατείται λοιπόν αυτός ο πληθωρισμός όταν μόνο την τελευταία εβδομάδα έχουν γίνει ενέσεις στο χρηματοπιστωτικό ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ σύστημα περίπου 200 δις ευρώ, για να μην αναφερθούμε στο παγκόσμιο? Οι οποίες ενέσεις δίνουν όλη την ευχέρεια στις τράπεζες να συνεχίζουν να δανείζονται ΦΤΗΝΟ χρήμα για να συνεχίσουν οι ίδιες με τη σειρά τους να το δανείζουν? Για πόσο θα συνεχίσει να διευρύνεται ο κύκλος της πίστωσης, δηλαδή για πόσο το γιατρικό στην ΠΙΣΤΩΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ θα συνεχίσει να είναι η ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΗ ΚΑΙ ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΗ ΠΙΣΤΩΣΗ?

Ερωτήματα που δεν πρόκειται να απαντηθούν ούτε έτσι εύκολα, ούτε έτσι γρήγορα, παρά μόνο όταν οι ζημιές των κινήσεων αυτών, αποδειχθούν απλώς το λιπαντικό στην κρίση, και βέβαια με συγκεκριμένους αποδέκτες της ευνοϊκής "μεταχείρισης".

Το χρέος πρέπει να ξεπλένεται από το σύστημα με μικρού μεγέθους και σταδιακές διορθωτικές «κρίσεις», λέει η απλή λογική στην μακροοικονομία. Αυτό το ρόλο παίζουν ως ένα βαθμό και οι «εμπορικοί κύκλοι». Όταν το χρέος όμως λαμβάνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις και καθυστερούνται (ΚΑΙ για πολιτικούς λόγους) τέτοιες απαραίτητες διορθώσεις, τότε η μέρα της ΚΡΙΣΗΣ, δηλαδή αυτή του οριστικού ξεπλύματος του χρέους από το σύστημα -λόγω του ότι κανείς δεν θέλει να φορτώνεται άλλο-, θα έχει στο μενού της μαζικές πτωχεύσεις, θα είναι επίπονη και μεγάλης διάρκειας.