Συναλλαγματικά διαθέσιμα 2015 - Τράπεζα της Ελλάδος: excel

Πηγή: Bank of Greece

"Τα Συναλλαγματικά Διαθέσιμα Από την είσοδο της Ελλάδος στη ζώνη του ευρώ, τα συναλλαγματικά διαθέσιμα, σύμφωνα με τον ορισμό της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), περιλαμβάνουν μόνο τον νομισματικό χρυσό, τη ‘συναλλαγματική θέση’ στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, τα ειδικά τραβηκτικά δικαιώματα και τις απαιτήσεις της Τράπεζας της Ελλάδος σε ξένο νόμισμα έναντι κατοίκων χωρών εκτός της ζώνης του ευρώ. Αντιθέτως, δεν περιλαμβάνουν τις απαιτήσεις σε ευρώ έναντι κατοίκων χωρών εκτός της ζώνης του ευρώ, τις απαιτήσεις σε ξένο νόμισμα και σε ευρώ έναντι κατοίκων χωρών της ζώνης του ευρώ και τη συμμετοχή της Τράπεζας της Ελλάδος στο κεφάλαιο και στα συναλλαγματικά διαθέσιμα της ΕΚΤ. Μηνιαία στοιχεία υπολοίπων συναλλαγματικών διαθεσίμων"

Read More »

Portfolio: Eurozone's Last Resort - Monetization

NOVEMBER 17, 2011

 

Video Transcript Vice President of Analysis Peter Zeihan examines the equally unpleasant choice of monetizing the euro or letting the euro fail. Editor’s Note: Transcripts are generated using speech-recognition technology.

Therefore, STRATFOR cannot guarantee their complete accuracy. The Europeans are running out of tools to combat their deepening financial crisis. The bailout fund is at best compromised, European banks are degrading by the day and borrowing costs are rising week by week. One of the very few tools that remaining is something called monetization.

In essence, the European Central Bank expanding the money supply to purchase distressed government debt, most notably for Italy. Monetization proponents argue that such activity would melt European debt away. The reality is not so clear-cut, and the Northern Europeans are at best leery of this option. In the Northern European mind, monetization will not solve the core European problem — competition. Southern Europe is already non-competitive with Northern Europe.

The average Southern European worker is 1/4 to 1/3 less productive than the average Northern European worker. Throwing free money at them will only make them less competitive. And for those who can remember back a few years, it's obvious that throwing free money at Southern Europe is in a large part what caused the current debt crisis. Instead what would be achieved is inflation. Monetization encourages consumption, which largely explains why the United States, United Kingdom and Japan have used the tool in recent years.

But in the European case, it would be encouraging consumption in only part of the currency zone — in an area that is already a substantial importer. Southern Europe needs to get their consumption production in balance. Monetization does the opposite — deepening the existing imbalances while boosting inflation. Now inflation does eat away at the relative value of debt. But it also eats away at the relative value of assets. Since Southern Europe is more debt-driven than asset-driven economy, it is easy to see why countries in the South see monetization as desirable option. But in Northern Europe the circumstances are reversed. Northern European economies are creditors and very high-value-added, sporting massive industrial bases, highly educated work forces and excellent educational systems. Northern Europe is not high in debt — it is high credits and high in assets.

And those assets are the key to Northern European income streams and Northern European political power within the EU. Monetization would directly endanger all of it. The Germans are particularly nervous about this aspect of monetization. Monetizing Southern European debt would also have no clear chance for improving the European financial crisis. Monetization eliminates pressure upon states to reform. Case in point: the European Central Bank started buying Italian debt back in August. Italy abandoned their austerity plans in August. Unless watertight restrictions on state spending are in place before monetization begins, there is no reason for fiscal conservatism.

And if those constraints are already in place, there’s no reason for monetization. Finally, there’s demography. There is a big bulge in late-40-somethings in the German demographic with a very sharp drop off in younger population cohorts. These late-40-somethings know all the tricks of their trade — they are massively productive. They also have few bills and are at the height of their earning potential, so they are also massive creditors. The skills and personal wealth of this group are the foundation of the current German geopolitical strategy — trade financial and economic strength to force the rest of Europe to agree to a rewiring of the EU to German preferences. And to achieve this before the demographic advantage dissolves in about 10 or 15 years, when the population bulge retires en masse.

Monetization would upend this strategy. First it would decrease competitiveness vis-a-vis Southern Europe, weakening the German leverage in reformulating Europe. Second, it would debase the assets and savings of Germany’s most economically and politically powerful demographic in favor of Southern Europeans. It is the monetary equivalent of the American government using Social Security funds to pay for services to Mexican immigrants, and expecting retirees to be ok with it.

But despite myriad disadvantages, monetization may well be emerging as the only tool that can preserve the euro, albeit in an increasingly damaging and distorted form. As Europe’s other tools fail, Northern Europe is going to be faced with a stark and painful choice — monetize and suffer the consequences, or let the euro fail and suffer the consequences.

Stratfor Global Intelligence 

Read More »

Οι ξέφρενες νύχτες ενός playboy της οικονομίας

ΕΘΝΟΣ «E» 14/12

ΝΟΥΡΙΕΛ ΡΟΥΜΠΙΝΙ: ΝΕΟ ΦΙΑΣΚΟ ΓΙΑ ΤΟΝ «ΠΡΟΦΗΤΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ»

Οι ξέφρενες νύχτες ενός playboy της οικονομίας

«Κρίνοντας τα social media -και τα έχω δοκιμάσει όλα- το Facebook είναι λίγο σαν παιχνίδι, αλλά το Twitter είναι ένα παραγωγικό εργαλείο. Το χρησιμοποιώ συστηματικά και είμαι εθισμένος σε αυτό» Τάδε έφη -σε ανύποπτο χρόνο- Νουριέλ Ρουμπινί, που μόλις πριν από λίγες ημέρες κατάφερε να μετατρέψει το «παραγωγικό εργαλείο» σε ένα ακόμη προσωπικό «Βατερλώ» για το κύρος του ως διάσημου οικονομολόγου και καθηγητή.

Σε μήνυμά του στη συγκεκριμένη εφαρμογή, ο Ρουμπινί καλούσε τα «μωρά» να τον επισκεφθούν στο ξενοδοχείο του στο Σικάγο, όπου είχε μεταβεί την εβδομάδα που πέρασε για να παρακολουθήσει ένα συνέδριο. «Αγάπη μου Ουέντζι, είμαι Σικάγο για δουλειά, ξέρεις τίποτα ελεύθερα μωρά για δείπνο ή ποτά...» έγραψε ο Ρουμπινί στο Twitter. \

Η «Ουέντζι» τιτλοφορείται επενδυτική σύμβουλος, αλλά η «γκάφα» του καθηγητή Οικονομικών στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης δημιούργησε την υποψία ότι το εν λόγω όνομα ίσως να αποτελεί κώδικα επικοινωνίας με γραφείο κολ γκερλ. Ο Ρουμπινί έσπευσε να σβήσει το επίμαχο μήνυμα που τόσο απρόσεκτα άφησε να αποκαλύψει για άλλη μια φορά τις αδυναμίες του, ωστόσο, η ζημιά είχε ήδη γίνει και το Διαδίκτυο πήρε φωτιά με τα καμώματά του.

Ο τουρκικής καταγωγής οικονομολόγος απολάμβανε τη δημοσιότητα ως ο αγαπημένος «προφήτης της καταστροφής» των διεθνών ΜΜΕ, καθώς έστελνε συχνά-πυκνά την Ελλάδα στα τάρταρα της χρεοκοπίας και την παγκόσμια οικονομία στην άβυσσο της ύφεσης. Διόλου δεν τον ενοχλούσε η κριτική των συναδέλφων του, που σχολίαζαν καυστικά ότι όταν κάποιος επιμένει διαρκώς και επί χρόνια ότι θα έρθει το τέλος του κόσμου, κάποια στιγμή νομοτελειακά αυτό θα έρθει. «Αγάπη μου Ουέντζι, χάρηκα που σε είδα χθες το βράδυ.

Τώρα είμαι Σικάγο για δουλειά. Απόψε είμαι ελεύθερος. Ξέρεις τίποτα ελεύθερα καυτά μωρά για δείπνο ή ποτά; Ενημέρωσέ με...», έγραφε στο μήνυμα που ανήρτησε κατά λάθος στο δημόσιο προφίλ του ο Νουριέλ Ρουμπινί. Οταν βγήκε στο φως η άλλη του πλευρά, εκείνη του πλεϊμπόι και άστατου γλεντζέ, που δεν ταίριαζε με την εικόνα του σοβαρού πανεπιστημιακού, ο Ρουμπινί είχε δικαιολογηθεί λέγοντας: «Είμαι ένας φυσιολογικός άνθρωπος, είμαι ζωντανός.

Γιατί ξαφνιάζονται όλοι επειδή είμαι άνθρωπος; Οπως όλοι οι Νεοϋορκέζοι, έχω μια πολυδιάστατη ζωή». Και είχε συνεχίσει τις διασκεδαστικές του δραστηριότητες, με μεγαλύτερη όμως προσοχή, μέχρι το πρόσφατο ατόπημά του. Η αδυναμία του στο ωραίο φύλο και την πολυτελή ζωή, πάντως, όχι μόνο δεν κρύβονται αλλά αποτελούν για τον Ρουμπινί απαραίτητο συστατικό της καθημερινότητάς του.

Ο επαγγελματίας... καταστροφολόγος ήταν ο οικοδεσπότης μικρών και μεγάλων συγκεντρώσεων στο πολυτελέστατο διαμέρισμά του στο Μανχάταν και οι φωτογραφίες που αναρτούσε στα social media τον έδειχναν να περιστοιχίζεται από νεαρές κοπέλες, συχνά με έκφραση που μαρτυρούσε ότι είχε ήδη καταναλώσει πολύ περισσότερο αλκοόλ από όσο αντέχει ο οργανισμός του. «Η ύφεση είναι καταπληκτική για μένα» φέρεται να έχει πει εμπιστευτικά σε μέλη της παρέας του. «Τα κορίτσια κάνουν ουρά για να φωτογραφηθούν μαζί μου. Παρότι είμαι άσχημος, τα κορίτσια λατρεύουν το όμορφο μυαλό μου.

Είμαι ο ροκ σταρ στους σπασίκλες». Οντως, από τη στιγμή που ανέβηκαν οι μετοχές του στο κοινωνικό χρηματιστήριο -χάρη στην κατάρρευση των πραγματικών- στα πάρτι του φιλοξενούνταν οι πάντες: από στελέχη μεγάλων hedge funds μέχρι όμορφες γυναίκες που γνώρισε στο Facebook.Η παρουσία γυναικών είναι απαραίτητο συστατικό για την επιτυχία ενός πάρτι και, όπως φέρεται να έχει εξομολογηθεί ο Ρουμπινί σε δημοσιογράφο, η σωστή αναλογία είναι δέκα κοπέλες ανά έναν άντρα, κάτι που -πάντα σύμφωνα με όσα φέρεται να είπε ο οικονομολόγος- βρίσκει απολύτως σύμφωνο τον φίλο του και πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπιλ Κλίντον.

 Μάλιστα ο πανεπιστημιακός έκανε ό,τι μπορούσε για να προκαλέσει το ενδιαφέρον των αιθέριων υπάρξεων και να δημιουργήσει έναν αστικό μύθο γύρω από το διαμέρισμά του. Λέγεται ότι όταν έκανε το 2008 μια μεγάλη συνάθροιση με δυνατή μουσική και πολύ κόσμο, είχε κρεμάσει γυάλινες φούσκες από το ταβάνι, για να παραπέμπουν στη «φούσκα» της κτηματαγοράς που ταλάνιζε τότε τις ΗΠΑ. Η προκλητική ταπετσαρία

Ακόμη μεγαλύτερη φήμη όμως έχει αποκτήσει η περιβόητη ταπετσαρία με ανάγλυφα αιδοία, η οποία είχε γίνει κάτι σαν αξιοθέατο για τους Νεοϋορκέζους. Μάλιστα, ο Ρουμπινί είχε έρθει σε έντονη αντιπαράθεση με μπλόγκερ, ο οποίος είχε ειρωνευτεί τις «κρυφές απολαύσεις του Δρ Καταστροφολόγου».

Ο Ρουμπινί παραδέχτηκε ότι η εν λόγω ταπετσαρία είναι έργο τέχνης γνωστής γλύπτριας. Αλλη μια όχι και τόσο ρόδινη στιγμή για τον καθηγητή ήταν όταν ορισμένα σκανδαλοθηρικά έντυπα τον ήθελαν να έχει κάτι παραπάνω από μια απλή γνωριμία με τη Ρωσίδα κατάσκοπο Αννα Τσάπμαν, η οποία πλέον έχει επιστρέψει στην πατρίδα της. Εκείνη και ο Ρουμπινί ήταν φίλοι στο Facebook, και παρότι ο ίδιος είχε αρνηθεί ότι είχαν ανταλλάξει πάνω από δυο κουβέντες σε εκδηλώσεις κοινών τους γνωστών, βρέθηκαν οι καλοθελητές που ισχυρίστηκαν ότι έζησαν ένα σύντομο αλλά φλογερό ειδύλλιο.

Κάποια μπλογκ έφτασαν στο σημείο να σκεφτούν ότι ο Ρουμπινί ενδεχομένως να ήταν και ο στόχος του δικτύου των Ρώσων κατασκόπων, λόγω των ισχυρών διασυνδέσεών του και της προβολής του. Οι θαυμάστριες ξεσαλώνουν στα social media Τον βρίσκουν όμορφο και... επιβήτορα Το facebook ήταν εκείνο που είχε «προδώσει» τον... Νοστράδαμο της οικονομίας πριν από τέσσερα χρόνια, όταν είχαν δει το φως της δημοσιότητας φωτογραφίες από ξέφρενα πάρτι δίπλα σε καλλονές. Πλέον είναι αρκετά πιο προσεκτικός από ό,τι στο παρελθόν.

Το προφίλ του Νουριέλ Ρουμπινί ήταν ανοιχτό για πολύ καιρό και εκείνος απολάμβανε την προσοχή, ωστόσο, όταν άρχισε να γίνεται αντικείμενο χλεύης, αποφάσισε να περιορίσει την πρόσβαση στο ευρύ κοινό. Ακόμη και έτσι, όμως, αφήνει ορισμένες από τις φωτογραφίες του σε κοινή θέα, και μάλιστα εκείνες που μαρτυρούν την πολυτελή ζωή του. Πότε μέσα σε μια καταγάλανη πισίνα και πότε μέσα σε ένα εντυπωσιακό σκηνικό, ο Νουριέλ Ρουμπινί καταφέρνει να προσελκύσει το ενδιαφέρον των διαδικτυακών του φίλων, με τις γυναίκες να έχουν περίοπτη θέση στον σχετικό κατάλογο.

Με μια απλή ματιά στα άτομα που «ακολουθεί», διαπιστώνει κανείς ότι πρόκειται αποκλειστικά και μόνο για όμορφες νεαρές γυναίκες, οι οποίες έχουν την τάση να αποκαλύπτουν τα κάλλη τους στους διαδικτυακούς θαυμαστές τους, μεταξύ των οποίων και ο διάσημος οικονομολόγος. Πολλές, εξάλλου, είναι οι γυναίκες που σχολιάζουν τις φωτογραφίες που αναρτά, αποκαλώντας τον Ρουμπινί «όμορφο», ακόμη και... «επιβήτορα».

Οι προσωπικές πληροφορίες που αναρτούν στο προφίλ τους ορισμένες από τις «φίλες» του Ρουμπινί, δίνουν και μια εικόνα για το πώς μπορεί να γνωρίστηκαν με τον «γκουρού» της οικονομίας. Για παράδειγμα, η Τζίνα Μπρεζίνι που του γράφει με νόημα «χάρηκα που σε ξαναείδα, όμορφε! Θα σε πάρω τηλέφωνο», αναφέρει ότι επαγγέλλεται «σύμβουλος ζωής και σχέσεων» στο πασίγνωστο ιντερνετικό γραφείο συνοικεσίων Love Solutions.

Μια άλλη «φίλη» του Ρουμπινί είναι διευθύνουσα σύμβουλος σε εταιρεία που παράγει προϊόντα «στοματικής υγιεινής» και μας ενημερώνει ότι μόλις πριν από λίγες ημέρες παραβρέθηκε σε εκδήλωση με τίτλο «Συζητήσεις με άνδρες από τη Wall Street».

Οι κυρίες αυτές προφανώς είναι πιο... εχέμυθες από άλλες «φίλες» του Ρουμπινί από το παρελθόν, οι οποίες έδιναν πρόθυμα τη μαρτυρία τους στον «ροζ» Τύπο για τον τρόπο με τον οποίο τις προσέγγιζε μέσω Διαδικτύου.

Οπως είχε αποκαλύψει για παράδειγμα μια νεαρή, ονόματι Σάρα Οστιν, ο καθηγητής της είχε στείλει μήνυμα, χωρίς να γνωρίζονται, επειδή είχε δει τη φωτογραφία της και του άρεσε η ιστοσελίδα που διατηρούσε.

ΜΑΡΙΑ ΑΔΑΜΙΔΟΥ   madam@pegasus.gr

Εθνος. gr

Read More »

Greece Revisits the Panic

Dec. 14, 2014 2:36 p.m. ET

Greece Revisits the Panic

Antonis Samaras wants to scare voters rather than try to persuade them. Stock markets took a tumble last week as the announcement of a snap presidential election in Athens triggered fears about how lasting Greece’s reform-and-recovery drive will be.

This panic about democracy is instructive. The vote for the ceremonial role of president, which willlikely take three rounds of balloting in the parliament over the next few weeks, has become a test of confidence in Prime Minister Antonis Samaras.

He will be forced to call a snap parliamentary election next month if he can’t secure 180 votes in the 300-member body for his preferred candidate by the third round. He needs support from 25 independent members to hit that threshold, and he’s not certain to get it. If he fails, voters will This copy is for your personal, non-commercial use only.

To order presentation-ready copies for distribution to your colleagues, clientsor customers visit http://www.djreprints.com. http://www.wsj.com/articles/greece-revisits-the-panic-1418585804 REVIEW & OUTLOOK Greece Revisits the Panic Antonis Samaras wants to scare voters rather than try to persuade them.

Mr. Samaras’s decision to call the presidential election that threatens his government appears to be a gambit to neutralize the increasingly popular far-left Syriza party, which promises to undo painful reforms and force creditors to take bigger haircuts on Greek debt.With negotiations for Greece’s exit from its bailout looming,Mr. Samaras seems to hope voters will return his unpopular government to power rather than risk further chaos by handing Syriza power for the exit talks.

That strategy is symptomatic of the broader politicalfailures that have brought Greece to this pass. Since 2010, Athens has reduced pensions, health-care spending and government employment, and as a result borrowing costs have fallen and the economy was showing signs of growing again. But hardly any Greek politician, including the Prime Minister, has bothered to try to persuade voters of the merits of undertaking painful reforms today in exchange for faster, sustainable growth tomorrow.

On the contrary,Mr. Samaras has tried to scale back some reforms, ostensibly to show his independence from the troika of the European Commission, European Central Bank and InternationalMonetary Fund that have orchestrated the bailout. In some cases this has been just as well, as with plans for tax cuts to roll back some of the IMF’s ill-advised hikes.

But he has also dragged his feet on many other measures, such as further reducing the bloated government headcount, waiting for the troika to force his hand and then blaming the foreigners when the measures are unpopular. This “the-bailout-made-me” approach hasn’t built anything resembling a political consensus behind reform,let alone a broader understanding among voters that Greece’s crisis was largely Greece’s fault.

No wonder Syriza has enjoyed such success arguing reforms were entirely unnecessary.Mr. Samaras himself was against the bailout and its attendant reforms when it began in 2010 before he was for it after he won election in 2012.

Now his strategy is to scare voters rather than persuade them. Mr. Samaras’s candidate may still win the presidential election, but investors will remember it as a close-run thing. Before anyone bemoans the fickleness of Greek voters,look at this episode instead as a warning of what happens when the political class attempts to foist policies on voters without troubling to do the legwork of persuasion. It would help if, rather than fearing democracy, European leaders got better at it.

 WSJ.com

Read More »

Σεραφείμ Κοτρώτσος: Κύπρος, το password της καταστροφολογίας

Του Σεραφείμ Π. Κοτρώτσου
15/12/2014

To 2012, η ελληνική κοινωνία σύρθηκε σε μία διπλή εκλογική αναμέτρηση ανάμεσα στα καυδιανά δίκρανα ενός θηριώδους ψυχολογικού εκβιασμού για συνολική και ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη.

Ενώ ακόμα και ο ίδιος ο τότε πρωθυπουργός και έμπειρος τραπεζίτης κ. Λουκάς Παπαδήμος περιέγραφε από το βήμα της Βουλής τον «εφιάλτη» των άδειων ραφιών στα σούπερ μάρκετ και οι συνεπικουρήσαντες στον εκβιασμό μιλούσαν ακόμα και για στρατό που θα προστατεύει τα ATM των τραπεζών, ο τότε «μέτοχος» της τριμερούς κυβέρνησης και σημερινός πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς επέμενε σθεναρά για την ανάγκη διεξαγωγής πρόωρων εκλογών.

Περίπου μετά από τρία χρόνια οδυνηρών μνημονιακών πολιτικών, πτωχοποίησης, ύφεσης και ανεργίας και μετά την κυβερνητική θριαμβολογία ότι « η Ελλάδα διασφάλισε οριστικά και αμετάκλητα τη θέση της στην ευρωζώνη», ότι «το πρόγραμμα πέτυχε» και τους πομφόλυγες περί success story, η πιθανότητα να οδηγηθεί η χώρα σε πρόωρες κάλπες μεταμορφώνεται, ξανά, στο «φάντασμα» του 2012.

Ρητορική η ερώτηση: μα, εάν τρία χρόνια μετά, ο κίνδυνος χρεοκοπίας και Grexit παραμένει ενεργός, τότε πως πέτυχαν τα προγράμματα διάσωσης που εξασφάλιζαν το μέλλον της ελληνικής οικονομίας εντός της ευρωζώνης; Και γιατί ο κ. Σαμαράς που απαιτούσε εκλογές το 2012, τώρα τις ξορκίζει λέγοντας ότι ισοδυναμούν με καταστροφή της χώρας;

Το επόμενο διάστημα θα ειπωθούν πολλά από τους διαχειριστές της στρατηγικής του φόβου. Η βασική λέξη που ήδη διατυπώνεται ως σύνθημα που πυροδοτεί τα φοβικά αντανακλαστικά είναι η λέξη «Κύπρος». Είναι το password της πόλωσης και της καταστροφολογίας. Ισχύουν, όμως, όλα αυτά που ακούγονται ή θα ακουστούν; Πρώτον, οι κυπριακές τράπεζες υποχρεώθηκαν στο οδυνηρότατο bail-in επειδή βρέθηκαν δίχως κεφαλαιακή επάρκεια.

Οι ελληνικές τράπεζες είναι πλήρως ανακεφαλαιοποιημένες, με την πιστοποίηση των πρόσφατων stress tests και δεν διατρέχουν κανένα κίνδυνο. Χρηματοδοτούνται, όπως επισημαίνουν οι ειδικοί, με collateral ομόλογα από την ΕΚΤ για την κάλυψη του κενού που διαμορφώνεται μεταξύ καταθέσεων και δανείων που στην περίπτωση της χώρας μας φθάνει τα 40 δις.

Με δέσμευση του Μάριο Ντράγκι, κατά τη δίμηνη παράταση του μνημονίου κανένα απολύτως πρόβλημα χρηματοδότησης των ελληνικών τραπεζών δεν πρόκειται να παρουσιαστεί. Δεύτερον, ακόμα κι αν η ΕΚΤ, σε μία επίδειξη «δικτατορικής» ισχύος σε μία νέα κυβέρνηση, αποφάσιζε να διακόψει τη χρηματοδότηση στις ελληνικές τράπεζες, αυτές θα μπορούσαν να προσφύγουν στον ELA (Μηχανισμός Έκτακτης Χρηματοδότησης) της ΤτΕ και να δανεισθούν.

Ακόμα και στην ακραία περίπτωση ενός ολιγοήμερου bankrun, η ΤτΕ μπορεί να δανείσει αρκετές δεκάδες δις ευρώ. Την άποψη αυτή, μάλιστα, διατύπωσε, πρόσφατα, δημοσίως και ο chief economist της Alpha Bank κ. Μιχάλης Μασουράκης. Τρίτον, για την περίοδο Φεβρουαρίου- Ιουλίου υπάρχουν –σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΔΔΗΧ- λήξεις μόνο εντόκων γραμματίων περίπου 3 δις ευρώ, τα οποία, ούτως ή άλλως, και η παρούσα κυβέρνηση θα τα μετέθετε χρονικά (ρολάρισμα) και θα ανανέωνε με νέες εκδόσεις.

Το ίδιο θα κάνει και η οποιαδήποτε νέα κυβέρνηση. Βεβαίως, σημαντικές λήξεις ομολόγων (ύψους 7 δις ευρώ) εντοπίζονται την περίοδο Ιουλίου- Αυγούστου 2015, κάτι που σημαίνει πως η όποια νέα κυβέρνηση έχει ένα «παράθυρο ευκαιρίας» λίγων μηνών να επαναδιαπραγματευθεί σχετικά με την αναδιάρθρωση του χρέους.

 Όλα τα παραπάνω θα συμβούν σε συνθήκες πρωτογενούς πλεονάσματος που σημαίνει ότι η χώρα μπορεί να εξυπηρετεί τις βασικές εσωτερικές υποχρεώσεις της και ενώ εκκρεμεί η δόση των 5,3 δις ευρώ (και επιπλέον το πρόγραμμα του ΔΝΤ που συνεχίζεται) που, όμως, οι δανειστές συνδέουν με τη γραμμή πίστωσης και την υπογραφή νέας συμφωνίας.

Συμπέρασμα: Περίστροφα πάνω στο τραπέζι υπάρχουν και πάντοτε θα υπάρχουν για μία υπερδανεισμένη χώρα που δεν έχει συμφωνήσει ακόμα το θέμα της αναδιάρθρωσης του χρέους της. Η εικόνα της καταστροφής που καλλιεργούν, ωστόσο, κάποιοι εντός και εκτός Ελλάδας είναι, προφανώς, υπερβολική και αποσκοπεί στον ψυχολογικό εκβιασμό της κοινής γνώμης…

Anatropi.News

Read More »

Greek opposition leader accuses government of fear-mongering

ATHENS (Reuters)
Dec 13, 2014

Greece's radical leftist opposition leader, Alexis Tsipras, accused Prime Minister Antonis Samaras on Saturday of sowing fear in the country to win support for a presidential vote the government must win to avoid a snap election.

The government on Monday brought forward a vote in parliament to elect a president to this month. Its aim was to end political uncertainty that has hung over the country, but it risks having to call snap elections if the government's candidate does not get enough votes.

Tsipras's Syriza party, which wants to tear up Greece's EU/IMF bailout deal, is likely to win an election, polls show, and Samaras warned on Thursday that the country risked a "catastrophic" return to the depths of its debt crisis if his government fell. "A frenzy of fear-mongering with the responsibility of the Prime Minister himself is a final spasm before the end," Tsipras said in a speech on the Greek island of Crete.

"The countdown for the ruling coalition and its catastrophic policies has already started". Syriza is promising to abandon any cooperation with Greece's EU/IMF lenders and reverse austerity cuts -- spooking financial markets wary of Greece going off the path of fiscal rigor just as it puts its finances on track and returns to economic growth.

The European Union's chief executive, in an unusual move, on Thursday gave Greeks a stark warning of major problems if they vote the "wrong" way and Syriza wins an early parliamentary election. But Tsipras called the warning a "tale of fiction" and said Greece's EU partners would change their stance once a strong Syriza government took office. Syriza's lead over the ruling conservatives narrowed after the government brought forward the vote, according to an Alco poll published on Saturday.

Conducted on Dec. 9-12, it showed Syriza would win with 27.6 percent of the vote if parliamentary elections were held now. Samaras's New Democracy party would get 24 percent. Samaras controls 155 deputies in the 300-seat parliament. He is counting on two small opposition parties, including a former coalition partner, and independent lawmakers to survive the vote. In an article published on a Greek newspaper, Samaras called on lawmakers to support his nominee, saying it was their "national duty" to elect a president.

Before a two-day visit to Athens starting on Monday, EU Economic Affairs Commissioner Pierre Moscovici said Europe would continue supporting Greece as long as the country stuck on its reform path. "Things have changed in Greece but there are still enough to be done for the reconstruction and confidence as far as the country's finances are concerned," he told weekly Proto Thema newspaper. (Reporting by Angeliki Koutantou; Editing by Susan Fenton, Larry King

Investing.com

Read More »

Greece and the euro - Crisis revisited

Greece and the euro  Crisis revisited

The euro is still vulnerable, and Greece is not the only problem
Dec 13th 2014 |

 IT WAS almostexactly five years agothat the euro crisis erupted, starting inGreece. Investors who had complacently let all euro-zone countries borrow at uniformly low levels abruptly woke up to the riskiness of an incompetent government borrowing money in a currency which it could not depreciate. There is thus a dismal symmetry in seeing the euro crisis flare up again in the place where it began.

The proximate cause of the latest outbreak of nerves was the decision by the Greek government, now headed by the generally competent Antonis Samaras, to advance the presidential election to later this month. The presidency is largely ceremonial, but if Mr Samaras cannot win enough votes in parliament for his candidate, Stavros Dimas, a general election will follow.

Polls suggest the winner would be Syriza, a populist party led by Alexis Tsipras. Although Mr Tsipras professes that he does not want to leave the euro, he is making promises to voters on public spending and taxes that may make it hard for Greece to stay.

Hence the markets’ sudden pessimism. As it happens, there is a good chance that Mr Dimas, a former EU commissioner, will win the presidential vote at the end of this month (see article). But the latest Aegean tragicomedy is a timely reminder both of how unreformed the euro zone still is and of the dangers lurking in its politics. 

It is true that, ever since the pledge by the European Central Bank’s president, Mario Draghi in July 2012 to “do whatever it takes” to save the euro, fears that the single currency might break up have dissipated. Much has been done to repair the euro’s architecture, ranging from the establishment of a bail-out fund to the start of a banking union.

And economic growth across the euro zone is slowly returning, however anaemically, even to Greece and other bailed-out countries. But is that good enough? Even if the immediate threat of break-up has receded, the longerterm threat to the single currency has, if anything, increased.

The euro zone seems to be trapped in a cycle of slow growth, high unemployment and dangerously low inflation. Mr Draghi would like to respond to this with full-blown quantitative easing, but he is running into fierce opposition from German and other like-minded ECB council members (see article).

Fiscal expansion is similarly blocked by Germany’s unyielding insistence on strict budgetary discipline. And forcing structural reforms through the two sickliest core euro countries, Italy and France, remains an agonisingly slow business. Japan is reckoned to have had two “lost decades”; but in the past 20 years it grew by almost 0.9% a year.

The euro zone, whose economy has not grown since the crisis, is showing no sign of dragging itself out of its slump. And Japan’s political set-up is far more manageable than Europe’s. It is a single political entity with a cohesive society; the euro zone consists of 18 separate countries, each with a different political landscape.

It is hard to imagine it living through a decade even more dismal than Japan’s without some political upheaval. Greece is hardly alone in having angry voters. Portugal and Spain both have elections next year, in which parties that are fiercely against excessive austerity are likely to do well.

In Italy three of the four biggest parties, Forza Italia, the Northern League and Beppe Grillo’s Five Star movement, are turning against euro membership. France’s anti-European National Front continues to climb in the opinion polls. Even Germany has a rising populist party that is against the euro.


It’s the politics, stupid

Indeed, the political risks to the euro may be greater now than they were at the height of the euro crisis in 2011-12. What was striking then was that large majorities of ordinary voters preferred to stick with the single currency despite the austerity imposed by the conditions of their bail-outs, because they feared that any alternative would be even more painful.

Now that the economies of Europe seem a little more stable, the risks of walking away from the single currency may also seem smaller. Alexis de Tocqueville once observed that the most dangerous moment for a bad government was when it began to reform. Unless it can find some way to boost growth soon, the euro zone could yet bear out his dictum.

The Economist 

Read More »